၃၂။ ရဟန္းတို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ေၾကာင္း ‘သဂၤဟဝတၳဳ’ တို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္း၊ အဘယ္ေလးမ်ဳိး တို႔နည္းဟူမူ- ေပးကမ္းျခင္း၊ ခ်စ္ဖြယ္စကားကို ဆိုျခင္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးကို က်င့္ျခင္း၊ ကိုယ္ႏွင့္ ထပ္တူျပဳျခင္းတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ေၾကာင္း ‘သဂၤဟဝတၳဳ’ တို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္းဟု့ (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ဤေလာက၌ ေပးကမ္းျခင္းလည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ဖြယ္စကားကို ဆိုျခင္းလည္းေကာင္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးကို က်င့္ျခင္းလည္းေကာင္း၊ ထို ထို အေၾကာင္းတို႔၌ ထိုက္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ကိုယ္ႏွင့္ထပ္တူျပဳျခင္းလည္းေကာင္း ထို သဂၤဟဝတၳဳေလးမ်ဳိး တို႔သည္ သြားေနေသာ ရထား၏ နားေစာင့္၁ကဲ့သို႔ ေလာကကို ခ်ီးေျမႇာက္ ကုန္၏။ အကယ္၍ ထို သဂၤဟဝတၳဳေလးမ်ဳိးတို႔ မရွိကုန္ျငားအံ့၊ အမိသည္ သားဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပူေဇာ္ျခင္း ျမတ္ႏိုးျခင္းကို မရရာ၊ အဖသည္လည္း သားဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပူေဇာ္ျခင္း ျမတ္ႏိုးျခင္းကို မရရာ။ ထို သဂၤဟဝတၳဳေလးပါးတို႔ကို ပညာရွိတို႔သည္ ေကာင္းစြာ ႐ႈဆင္ျခင္ၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ ျမတ္သည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ ထို ပညာရွိတို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ သူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊
ဒုတိယသုတ္။