၁၇၉။ ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္သာရိပုၾတာႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ၿပီးဆံုးေစၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ အသွ်င္သာရိပုၾတာအား- ”ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ အၾကင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ ကိေလသာ မၿငိမ္းကုန္၊ ထို အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏။
ငါ့သွ်င္အာနႏၵာ ဤေလာက၌ ”ဤသညာတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ”ဤသညာတို႔သည္ ရပ္တန္႔တည္ေနေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ”ဤသညာတို႔သည္ ထူးေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ”ဤသညာတို႔သည္ ေဖာက္ခြဲတတ္ေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း သတၱဝါတို႔သည္ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိကုန္။ ငါ့သွ်င္အာနႏၵာ အၾကင္ (မသိျခင္း) အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ ကိေလသာ မၿငိမ္း့ကုန္၊ ဤသည္ကား အေၾကာင္း အေထာက္ အပံ့တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ အၾကင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မ်က္ေမွာက္ ဘဝ၌ပင္ ကိေလသာ ၿငိမ္းကုန္၏၊ ထို အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့သည္ အဘယ္ပါနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ငါ့သွ်င္ အာနႏၵာ ဤေလာက၌ သတၱဝါတို႔သည္ ”ဤသညာတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ”ဤသညာတို႔သည္ ရပ္တန္႔တည္ေနေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ”ဤသညာတို႔သည္ ထူးေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ”ဤသညာတို႔သည္ ကိေလသာကို ေဖာက္ခြဲတတ္ေသာ အဖို႔ရွိကုန္၏”ဟူ၍လည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ အာနႏၵာ အၾကင္ (သိျခင္း) အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ ကိေလသာ ၿငိမ္းကုန္၏၊ ဤသည္ကား အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
နဝမသုတ္။