၈၆။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလတိုင္းတို႔၌ ေဒသစာရီလွည့္လည္ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ေကာသလမင္းသားတို႔၏ ဣ စၧာနဂၤလမည္ေသာ ပုဏၰားရြာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုဣ စၧာနဂၤလရြာ (အနီး) ဣ စၧာနဂၤလေတာအုပ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ဣ စၧာနဂၤလရြာသား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ သတင္းစကားၾကားၾကကုန္၏- ”အခ်င္းတို႔ သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ဣ စၧာနဂၤလ ရြာသို႔ ႂကြေရာက္ေတာ္မူ၍ ဣ စၧာနဂၤလရြာအနီး ဣ စၧာနဂၤလေတာအုပ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအသွ်င္ေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္၏ – ထိုျမတ္စြာဘုရား သည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သမၼာသမၺဳဒၶမည္ေတာ္မူ၏။ပ။ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ ရဟႏၲာ (ပုဂၢိဳလ္)တို႔ကို ဖူးေျမာ္ရျခင္းသည္ ေကာင္းသည္သာတည္းဟု (ၾကားၾကကုန္၏)။
ထိုအခါ၌ ဣ စၧာနဂၤလရြာသား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ထိုညဥ့္လြန္ေသာ အခါ၌ မ်ားစြာေသာ ခဲဖြယ္စားဖြယ္ကို ယူကုန္၍ ဣ စၧာနဂၤလေတာအုပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္ၿပီးလွ်င္ အျပင္ဘက္တံခါးမုခ္၌ ျပင္းျပက်ယ္ေလာင္ေသာ အသံရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ တည္ေနကုန္၏။ ထိုစဥ္အခါ၌ အသွ်င္နာဂိတသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္အေကြၽးျဖစ္၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္နာဂိတကို-နာဂိတ ငါးတို႔ကို လုယက္ရာ၌ တံငါသည္တို႔ကဲ့သို႔ ျပင္းျပက်ယ္ေလာင္ေသာ အသံရွိသူတို႔ကား အဘယ္သူတို႔နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤသူတို႔ကား ဣ စၧာနဂၤလရြာသား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ပါတည္း၊ မ်ားစြာေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ကို ယူ၍ အျပင္ဘက္တံခါးမုခ္၌ ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာကိုလည္းေကာင္း ရည္မွန္းၿပီးလွ်င္ တည္ေနၾကပါသည္ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
နာဂိတ ငါသည္ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာႏွင့္ မဆက္ဆံလို၊ အျခံအရံ (အေက်ာ္အေစာ) သည္လည္း ငါႏွင့္အတူ မဆက္ဆံေစလင့္၊ နာဂိတ အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္းဘဲရေသာ ဤကာမဂုဏ္မွ ထြက္ ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္း မရႏိုင္သူသည္ မစင္ၾကယ္မႈ ‘ကာမ’ ခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈ ‘မိဒၶ’ ခ်မ္းသာ၊ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ (အေက်ာ္အေစာ) ခ်မ္းသာကို သာယာ (ခံစား) ရာ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယခုအခါ၌ သည္းခံေတာ္မူပါ၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယခုအခါ၌ သည္းခံေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါသည္ကား ျမတ္စြာဘုရား၏ သည္းခံဖို႔ရာ အခါပါတည္း၊ အသွ်င္ဘုရား အခုအခါ၌ နိဂံုးသူ့နိဂံုးသား ဇနပုဒ္သူ ဇနပုဒ္သားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ႂကြေတာ္မူေလရာရာ အရပ္သို႔ စိတ္ၫြတ္ၾကကုန္လ်က္သာလွ်င္ လိုက္ၾကပါလိမ့္မည္ အသွ်င္ဘုရား၊ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းလတ္ေသာ္ နိမ့္႐ႈိင္းရာအရပ္သို႔ ေရတို႔သည္ စီးက်ၾကကုန္သကဲ့သို႔၊ အသွ်င္ဘုရား ဤအတူပင္ ယခုအခါ၌ နိဂံုးသူနိဂံုးသား ဇနပုဒ္သူ ဇနပုဒ္သား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ႂကြေတာ္မူေလ ရာရာ အရပ္သို႔လွ်င္ စိတ္ၫြတ္ၾကကုန္လ်က္သာလွ်င္ လိုက္ၾကပါလိမ့္မည္၊ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ ေၾကာင့္နည္းဟူမူ အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရား၏ သီလ ပညာေတာ္သည္ ထိုသို႔ ႀကီးမားေတာ္မူျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
နာဂိတ ငါသည္ အျခံအရံ (အေက်ာ္အေစာ) ႏွင့္ မဆက္ဆံလို၊ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္လည္း ငါႏွင့္ မဆက္ဆံေစလင့္၊ နာဂိတ အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္းဘဲရေသာ ဤ (ကာမဂုဏ္) မွ ထြက္ ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္းမရႏိုင္သူသည္ မစင္ၾကယ္မႈ ‘ကာမ’ ခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈ ‘မိဒၶ’ ခ်မ္းသာ၊ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာခ်မ္းသာကို သာယာ (ခံစား) ရာ၏။ နာဂိတ အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္းဘဲရေသာ (ကာမဂုဏ္) မွ ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္း မရႏိုင္ကုန္ေသာ နတ္အခ်ဳိ႕တို႔ေသာ္လည္း သာယာခံစားကုန္ရာ၏။ နာဂိတ စု႐ံုးေပါင္းဆံု၍ ဂိုဏ္းဖဲြ႕ေနျခင္းကို အားထုတ္၍ ေနကုန္ေသာ သင္တို႔အားေသာ္လည္း ”အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္းဘဲရေသာ ဤ (ကာမဂုဏ္) မွ ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို ဤအသွ်င္တို႔သည္ အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္း မရၾကေလေယာင္တကား။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤအသွ်င္တို႔သည္ စု႐ံုးေပါင္းဆံု၍ ဂိုဏ္းဖဲြ႕ေနျခင္းကို အားထုတ္ေနကုန္၏”ဟု (စိတ္အၾကံျဖစ္ႏိုင္၏)။
နာဂိတ ငါသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်င္းခ်င္း ခ်ဳိင္းထိုးျခင္းျဖင့္ ျပင္းစြာရယ္ၾက ျပင္းစြာ ျမဴးထူးၾကေသာ ရဟန္းတို႔ကို ေတြ႕ျမင္ရ၏။ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္းဘဲ ရေသာ (ကာမဂုဏ္တို႔မွ) ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္း ေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ခ်မ္းသာကို ဤအသွ်င္တို႔သည္ အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္ မပန္း မရၾကေလေယာင္တကား။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤအသွ်င္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ခ်ဳိင္းထိုး ကစားျခင္းတို႔ျဖင့္ ျပင္းစြာရယ္ကုန္ ျပင္းစြာျမဴးထူးကုန္၏”ဟု (စိတ္အၾကံျဖစ္၏)။ (၁)
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ အလိုရွိတိုင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္စား၍ အိပ္မႈ ‘ေသယ်’ ခ်မ္းသာ၊ (ဝဲယာ) နံေတာင္း ေျပာင္းလွည့္အိပ္မႈ ‘ပႆ’ ခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈ ‘မိဒၶ’ ခ်မ္းသာကို အားထုတ္လ်က္ ေနၾကေသာ ရဟန္းတို႔ကို ေတြ႕ျမင္ရ၏။ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္းဘဲရေသာ ဤ (ကာမဂုဏ္တို႔မွ) ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမူႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို ဤအသွ်င္တို႔သည္ အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိမျငင္ မပင္မပန္း မရၾကေလေယာင္တကား။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤအသွ်င္တို႔သည္ အလိုရွိတိုင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္စား၍ အိပ္မႈ ‘ေသယ်’ ခ်မ္းသာ၊ (ဝဲ ယာ) နံေတာင္း ေျပာင္းလွည့္ အိပ္မႈ ‘ပႆ’ ခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈ ‘မိဒၶ’ ခ်မ္းသာကို အားထုတ္လ်က္ ေနကုန္၏”ဟု (စိတ္အၾကံျဖစ္၏)။ (၂)
နာဂိတ ငါသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ တည္ၾကည္စြာ ထိုင္ေသာ ရြာနီးေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ျမင္ရ၏။ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”ယခုအခါ၌ ဤအသွ်င္ကို အရံေစာင့္သည္လည္းေကာင္း၊ သာမေဏသည္လည္းေကာင္း လုပ္ေကြၽးလိမ့္မည္၊ ထိုရဟန္းကို ထိုသမာဓိမွ ေရြ႕ေလ်ာေစလိမ့္မည္”ဟု ဤသို႔ စိတ္ အၾကံျဖစ္၏။ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ထိုရဟန္းအား ရြာနီးေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ဝမ္းမေျမာက္။ (၃)
နာဂိတ ငါသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ ေတာအရပ္ဝယ္ မ်က္ေတာင္တစ္လႈပ္လႈပ္ ငိုက္မ်ဥ္းလ်က္ ထိုင္ေနေသာ ေတာေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ျမင္ရ၏။ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”ယခုအခါ၌ ဤအသွ်င္သည္ ဤငိုက္မ်ဥ္းမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာျဖစ္သည့္ ေတာဟူေသာ အမွတ္သညာကိုသာလွ်င္ ႏွလံုးသြင္းေပလိမ့္မည္”ဟု ဤသို႔ စိတ္အၾကံျဖစ္၏။ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ထိုရဟန္းအား ေတာေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္မိ၏။ (၄)
နာဂိတ ငါသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ ေတာအရပ္ဝယ္ မတည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ထိုင္ေနေသာ ေတာေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ျမင္ရ၏။ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”ယခုအခါ ဤအသွ်င္သည္ မတည္ၾကည္ေသာ စိတ္ကိုလည္း တည္ၾကည္ေစလိမ့္မည္၊ တည္ၾကည္ၿပီးေသာ စိတ္ကိုလည္းေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မည္”ဟု ဤသို႔ စိတ္အၾကံျဖစ္၏။ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ထိုရဟန္းအား ေတာေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္မိ၏။ (၅)
နာဂိတ ငါသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ ေတာအရပ္ဝယ္ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ထိုင္ေနေသာ ေတာေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ျမင္ရ၏။ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”ယခုအခါ ဤအသွ်င္သည္ မလြတ္ ေျမာက္ေသာ စိတ္ကိုလည္း လြတ္ေျမာက္ေစလိမ့္မည္၊ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ စိတ္ကိုလည္းေစာင့္ေရွာက္ ေပလိမ့္မည္”ဟု ဤသို႔ စိတ္အၾကံျဖစ္၏။ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ထိုရဟန္းအား ေတာေက်ာင္း ေနမႈျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္မိ၏။ (၆)
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသံုး အေဆာင္တို႔ကို ရေသာ ရြာနီးေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ျမင္ရ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာကို အလိုရွိသည္ျဖစ္၍ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းမႈကို စြန္႔၏၊ ေတာစြန္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းတို႔ကို စြန္႔၏၊ ရြာ နိဂံုး မင္းေနျပည္သို႔ ဝင္ေရာက္ေန၏။ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ထိုရဟန္းတို႔အား ရြာနီးေက်ာင္း၌ ေနမႈျဖင့္ ဝမ္းမေျမာက္။ (၇)
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသံုး အေဆာင္တို႔ကို ရေသာ ေတာေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ျမင္ရ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာကို စြန္႔ပစ္ပယ္ရွား၍ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းေနမႈကို မစြန္႔။ ေတာစြန္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းတို႔ကို မစြန္႔။ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ထိုရဟန္းအား ေတာေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ မိ၏။ (၈)
နာဂိတ အၾကင္အခါ၌ ခရီးရွည္သြားေသာ ငါသည္ ေရွ႕မွျဖစ္ေစ ေနာက္မွျဖစ္ေစ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွ် မေတြ႕မျမင္ရ၊ နာဂိတ ထိုအခါ၌ ငါ့အား အယုတ္သျဖင့္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ကို စြန္႔ရန္ပင္ ခ်မ္းသာ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆ႒သုတ္။