၄၃။ ”ငါ့သွ်င္ ကိုယ္ေတြ႕ရွိသူ ကိုယ္ေတြ႕ရွိသူ ‘ကာယသကၡိပုဂၢဳိလ္’ဟု ဆိုအပ္၏။ ငါ့သွ်င္ အဘယ္မွ် ေလာက္ျဖင့္ ကိုယ္ေတြ႕ရွိသူဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူပါသနည္း”ဟု (ေမး၏)။
ငါ့သွ်င္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမတို႕မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္။ပ။ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ အေၾကာင္းေၾကာင္းအားျဖင့္ ထိုတည္ရာျဖစ္ေသာ ပဌမစ်ာန္ကို ကိုယ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိ၍ ေန၏။ ငါ့သွ်င္ ဤမွ်ျဖင့္လည္း ထိုသူကို ကိုယ္ေတြ႕ရွိသူ ‘ကာယသကၡိပုဂၢဳိလ္’ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိယာယ္အားျဖင့္ ေဟာေတာ္မူ၏။ (၁)
ငါ့သွ်င္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ၾကံစည္မႈ ‘ဝိတက္’ သံုးသပ္မႈ ‘ဝိစာရ’တို႔၏ ၿငိမ္းျခင္း ေၾကာင့္။ပ။ ဒုတိယစ်ာန္။ တတိယစ်ာန္။ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ အေၾကာင္းေၾကာင္းအားျဖင့္ ထိုတည္ရာ ျဖစ္ေသာ စတုတၳစ်ာန္ကို ကိုယ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိ၍ ေန၏။ ငါ့သွ်င္ ဤမွ်ျဖင့္လည္း ကိုယ္ေတြ႕ရွိသူ ‘ကာယသကၡိ ပုဂၢဳိလ္’ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိယာယ္အားျဖင့္ ေဟာေတာ္မူ၏။ (၂-၄)
ငါ့သွ်င္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ႐ုပ္၌ မွတ္သားမႈ ‘႐ူပသညာ’တို႔ကို လံုးဝလြန္ေျမာက္ျခင္းေၾကာင့္ ထိပါးျခင္း၌ မွတ္သားမႈ ‘ပဋိဃသညာ’တို႔၏ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္းေၾကာင့္ အထူးထူး မွတ္သားမႈ ‘နာနာတၱသညာ’တို႔ကို ႏွလံုးမသြင္းျခင္းေၾကာင့္ ”ေကာင္းကင္သည္ အပိုင္းအျခား မရွိ”ဟု (ပြါးမ်ားလ်က္) အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ေန၏။ အေၾကာင္းေၾကာင္းအားျဖင့္ ထိုတည္ရာျဖစ္ေသာ (စ်ာန္) ကို ကိုယ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိ၍ ေန၏။ ငါ့သွ်င္ ဤမွ်ျဖင့္လည္း ကိုယ္ေတြ႕ရွိသူ ‘ကာယသကၡိပုဂၢဳိလ္’ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိယာယ္အားျဖင့္ ေဟာေတာ္မူ၏။ပ။ (၅-၈)
ငါ့သွ်င္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္ကို လံုးဝလြန္ေျမာက္လ်က့္သညာေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ ‘နိေရာဓသမာပတ္’ သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုသူသည္ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အာသေဝါတရားတို႔သည္ ကုန္ခန္းကုန္၏။ အေၾကာင္းေၾကာင္းျဖင့္ ထိုတည္ရာ (သမာပတ္) ကို ကိုယ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိ၍ ေန၏။ ငါ့သွ်င္ ဤမွ်ျဖင့္လည္း ကိုယ္ေတြ႕ရွိသူ’ကာယသကၡိပုဂၢဳိလ္’ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိယာယ္မဟုတ္ (မုခ်) အားျဖင့္ ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။ (၉)
ဒုတိယသုတ္။