၇၁။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို ”ရဟန္းတို႔”ဟု ေခၚေတာ္မူ၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ”အသွ်င္ဘုရား”ဟု ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားေဒသနာကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ –
ရဟန္းတို႔ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေနၾကကုန္ေလာ့၊ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကိုေစာင့္စည္းျခင္း ျဖင့္ေစာင့္စည္းၾကကာ အက်င့္ ‘အာစာရ’ က်က္စားရာ ‘ေဂါစရ’တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္လ်က္ ေနၾကကုန္ေလာ့၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပစ္တို႔၌ေသာ္လည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေဘးဟု ႐ႈေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္လ်က္ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့။
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ ခ်စ္ခင္အပ္သူ ႏွလံုးကိုပြါးေစတတ္သူ ေလးစား အပ္သူ ခ်ီးမြမ္းအပ္သူ ျဖစ္လို၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ မိမိ၏ သႏၲာန္၌ စိတ္ၿငိမ္သက္ေအာင္ ႀကဳိးစားသူ ကမၼ႒ာန္း႐ႈမႈကို ပစ္ပယ္မထားသူ ဝိပႆနာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာေနရာ သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆး အသံုးအေဆာင္တို႔ကို ရသူျဖစ္လို၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ၿငိမ္သက္ေအာင္ ႀကဳိးစားသူ ကမၼ႒ာန္း႐ႈမႈကို ပစ္ပယ္မထားသူ ဝိပႆနာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”အၾကင္ပုဂၢဳိလ္တို႔၏ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာေနရာ သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသံုးအေဆာင္တို႔ကို ငါသံုးေဆာင္၏။ ထိုပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ထိုဒါနျပဳျခင္းတို႔သည္ ႀကီးျမတ္ေသာ အက်ဳိးအာနိသင္ ရွိၾကပါေစ”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ။ပ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”ေသ၍ ၿပိတၱာျဖစ္ေနၾကေသာ ငါ၏ အၾကင္ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတို႔သည္ (ငါ့ကို) ၾကည္ညဳိစိတ္ျဖင့္ ေအာက္ေမ့မိၾကကုန္၏၊ ထိုေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတို႔၏ ထိုၾကည္ညဳိစိတ္ျဖင့္ ေအာက္ေမ့မႈသည္ ႀကီးျမတ္ေသာ အက်ဳိးအာနိသင္ ရွိပါေစ”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ။ပ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ”ရတတ္သမွ်ေသာ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာေနရာ သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသံုးအေဆာင္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲလြယ္သူ ျဖစ္ရလို၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တ ခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ။ပ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”အခ်မ္း အပူ ဆာေလာင္မႈ မြတ္သိပ္မႈ မွက္ ျခင္ ေလ ေနပူ ေႁမြ ကင္းသန္းတို႔၏ အေတြ႕တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မေကာင္းသျဖင့္ ဆိုအပ္ မေကာင္းသျဖင့္ ေရာက္လာေသာ စကားတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္၌ျဖစ္ဆဲျဖစ္ေသာ ျပင္းထန္ ၾကမ္းၾကဳတ္ ခါးစပ္ က်င္နာ မသာယာဖြယ့္မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲေဝဒနာတို႔ကိုလည္းေကာင္း သည္းခံႏိုင္ေသာ သေဘာ ရွိသူ ျဖစ္လို၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ။ပ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”မေမြ႕ေလ်ာ္မႈ ေမြ႕ေလ်ာ္မႈတို႔ကို ႏိွမ္နင္းသူ ျဖစ္ရလို၏၊ ငါ့ကို မေမြ႕ေလ်ာ္မႈ ေမြ႕ေလ်ာ္မႈသည္ မႏွိမ္နင္းေစရာ၊ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ မေမြ႕ေလ်ာ္မႈ ေမြ႕ေလ်ာ္မႈကို ဖိႏွိပ္၍ ဖိႏွိပ္၍ ေနလို၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ။ပ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းႏွင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အာ႐ံုကို ႏွိမ္နင္းသူ ျဖစ္ရလို၏၊ ငါ့ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းႏွင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အာ႐ံုသည္ မႏွိမ္နင္းေစရာ၊ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းႏွင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အာ႐ံုကို ဖိႏွိပ္၍ ဖိႏွိပ္၍ ေနလိုပါ၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္ သူ။ပ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”အထူးစင္ၾကယ္ေသာ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေၾကာင္းျဖစ္ကုန္ေသာ (႐ူပါဝစရ) စ်ာန္ေလးပါးတို႔ကို အလိုရွိတိုင္းရသူ မၿငဳိမျငင္ရသူ မပင္မပန္းရသူ ျဖစ္ရလို၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌ ျဖည့္က်င့္သူ။ပ။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ”အာသေဝါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါကင္းေသာ လြတ္ ေျမာက္ေသာ ‘အရဟတၱဖိုလ္’ စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ ‘အရဟတၱဖိုလ္’ ပညာကို ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနလိုပါ၏”ဟု အကယ္၍ ေတာင့္တခဲ့ပါမူ သီလတို႔၌သာလွ်င္ ျဖည့္က်င့္သူ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကို ၿငိမ္သက္ေအာင္ ႀကဳိးစားသူ ကမၼ႒ာန္း႐ႈမႈကို ပစ္ပယ္မထားသူ ဝိပႆနာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (ေက်ာင္း)တို႔ကို တိုးပြါးေစသူသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေနၾကကုန္ေလာ့၊ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကိုေစာင့္စည္းျခင္းျဖင့္ေစာင့္စည္းၾကကာ အက်င့္ ‘အာစာရ’ က်က္စားရာ ‘ေဂါစရ’တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္လ်က္ ေနၾကကုန္ ေလာ့၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပစ္တို႔၌ေသာ္လည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေဘးဟု ႐ႈေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ သိကၡာ ပုဒ္တို႔၌ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္လ်က္ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့ဟု ဆိုခဲ့ေသာ စကားကို ဤဆိုခဲ့ၿပီး အေၾကာင္း ကို စြဲ၍ ဆိုအပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပဌမသုတ္။