၂၆။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္ပိလိႏၵဝစၧသည္ ရဟန္းတို႔ကို သူယုတ္ဟု (ေခၚေဝၚ) ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ေခၚေဝၚေျပာဆို၏။ ထိုအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနၾကၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား ”အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္ပိလိႏၵဝစၧသည္ ရဟန္းတို႔ကို သူယုတ္ဟု ေခၚေဝၚေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ေခၚေဝၚေျပာဆိုပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတစ္ပါးကို ”ရဟန္း လာေလာ့၊ သင္သည္ ငါ၏စကားျဖင့္ ပိလိႏၵဝစၧရဟန္းကို ‘ငါ့သွ်င္ ပိလိႏၵဝစၧ သင့္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေခၚေတာ္မူ၏’ဟု ေျပာေခ်ေလာ့”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ”အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ”ဟု ထိုရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ (စကားေတာ္ကို) ဝန္ခံ၍ အသွ်င္ပိလိႏၵဝစၧထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္ပိလိႏၵဝစၧကို ”ငါ့သွ်င္ ပိလိႏၵဝစၧ သင့္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေခၚေတာ္မူ၏”ဟု ဆို၏။
”ေကာင္းပါၿပီ”ဟု အသွ်င္ပိလိႏၵဝစၧသည္ ထိုရဟန္း၏ (စကားကို) ဝန္ခံ၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေန၏။ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနေသာ အသွ်င္ပိလိႏၵဝစၧကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ”ဝစၧ သင္သည္ ရဟန္းတို႔ကို သူယုတ္ဟူေသာ ေခၚေဝၚ ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ေခၚေဝၚေျပာဆို၏ဟု ၾကားရသည္ကားမွန္သေလာ”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရားမွန္ပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္ပိလိႏၵဝစၧ၏ ေရွး၌ ေနဖူးေသာ ခႏၶာအစဥ္ကို ႏွလံုးသြင္းေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ဝစၧရဟန္းအား မကဲ့ရဲ႕ၾကကုန္လင့္၊ ရဟန္းတို႔ ဝစၧသည္ ေဒါသစိတ္ ရွိသည္ျဖစ္၍ ရဟန္းတို႔ကို သူယုတ္ဟူေသာ ေခၚေဝၚေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ေခၚေဝၚေျပာဆိုသည္ မဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ဝစၧရဟန္းသည္ ဘဝငါးရာတို႔ပတ္လံုး ပုဏၰားမ်ဳိး၌ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏။ ထိုဝစၧရဟန္းသည္ ထိုသူယုတ္ဟု ေခၚေဝၚေျပာဆိုျခင္းကို ညဥ့္ေန႔ရွည္စြာ ေလ့က်က္ခဲ့ဖူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤဝစၧရဟန္းသည္ ရဟန္းတို႔ကို သူယုတ္-ဟု ေခၚေဝၚေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ေခၚေဝၚ ေျပာဆိုေန၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထိုသိေသာအခ်ိန္၌- ”အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ လွည့္ပတ္မႈ ‘မာယာ’ ေထာင္လႊားမႈ ‘မာန’ မရွိ၊ ေလာဘ ကင္း၏။ ျမတ္ႏိုးမႈ မရွိ၊ ေတာင့္တမႈ ‘အာသာ’ မရွိ၊ အမ်က္ ‘ေဒါသ’ကို ပယ္ႏုတ္ၿပီး ျဖစ္၏။ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ စိတ္ရွိ၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ မေကာင္းမႈမွ အပျပဳၿပီးသူ ‘ျဗာဟၼဏလည္း မည္၏။ မေကာင္းမႈမွ ၿငိမ္းေအးၿပီးသူ ‘သမဏ’လည္း မည္၏။ ကိေလသာကို ဖ်က္ဆီးၿပီးသူ ‘ဘိကၡဳ’လည္း မည္၏”ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
ဆ႒သုတ္။