၁ဝ၉၅။ (ေတာေဒယ်သည္ ဤသို႔ ေမးေလွ်ာက္၏) –
အၾကင္ပုဂၢိဳလ္၌ ကာမတို႔ မကိန္းေအာင္းကုန္၊ အၾကင္သူအား တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ မရွိ၊ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္သို႔ေလာသို႔ေလာ ေတြးေတာမႈ ‘ဝိစိကိစၧာ’ကို လြန္ ေျမာက္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္အား အဘယ္သို႔ ေသာ လြတ္ေျမာက္မႈ ‘ဝိေမာကၡ’ကို အလိုရွိ အပ္ပါေသးသနည္း။ (၁)
၁ဝ၉၆။ (ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏) –
ေတာေဒယ် အၾကင္ပုဂၢိဳလ္၌ ကာမတို႔ မကိန္းေအာင္းကုန္၊ အၾကင္သူအား တပ္ မက္မႈ ‘တဏွာ’ မရွိ၊ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္သို႔ေလာသို႔ေလာ ေတြးေတာမႈ ‘ဝိစိ ကိစၧာ’ကို လြန္ေျမာက္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္အားအျခားတစ္ပါးေသာ လြတ္ေျမာက္မႈ ‘ဝိေမာကၡ’ကို အလိုမရွိအပ္ေတာ့ၿပီ။ (၂)
၁ဝ၉၇။ သာကီႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား ထိုသူသည္ တြယ္တာမႈ ‘အာသာ’ ကင္းၿပီ ေလာ၊သို႔ မဟုတ္တြယ္တာမႈ ‘အာသာ’ ရွိေသးသေလာ၊ ထိုသူသည္ ပညာရွိသူ ျဖစ္သေလာ၊သို႔ မဟုတ္ သမာပတၱိစေသာဉာဏ္ျဖင့္ တဏွာကပၸ ဒိ႒ိကပၸကို ျဖစ္ ေစသူပါေလာ၊ ထက္ဝန္းက်င္ ျမင္စြမ္းႏိုင္ေသာ ပညာစကၡဳရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္ သိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိုမုနိကို အကြၽႏု္ပ္အားေဟာၾကားေတာ္မူပါေလာ့။ (၃)
၁ဝ၉၈။ ေတာေဒယ် ထိုသူသည္ တြယ္တာမႈ အာသာကင္းၿပီ၊ တြယ္တာမႈ အာသာ မရွိေတာ့ၿပီ၊ ထိုသူသည္ ပညာရွိသူ ျဖစ္၏။ သမာပတၱိစေသာဉာဏ္ျဖင့္ တဏွာကပၸ ဒိ႒ိကပၸကို ျဖစ္ေစသူမဟုတ္ေတာ့ၿပီ၊ ဤသို႔လွ်င္ေၾကာင့္ၾက မရွိသူ ကာမ၌လည္းေကာင္း၊ ဘဝ၌လည္းေကာင္းကပ္ၿငိမႈ ‘တဏွာ’ မရွိသူကို ‘မုနိ’ဟူ၍ သိေလာ့။ (၄)
ကိုးခုေျမာက္ ေတာေဒယ်မာဏဝပုစၧာ ၿပီး၏။