၁. အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ အရံကို အမွီျပဳ၍ ေနေလ့ရွိပါ၏၊ ပရိသတ္၌ က်က္စားပါ၏၊ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ နံနက္စာ စားၿပီးေသာအကြၽႏု္ပ္အား ‘အရံတစ္ခုမွ အရံတစ္ခုသို႔ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုမွ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုသို႔ လွည့္လည္သြားလာျခင္း၊ ထိုထိုဤဤ လွည့္လည္ျခင္း’ဟူေသာ ဤအက်င့္ ရွိပါ၏၊ ထိုအကြၽႏု္ပ္သည္ ထိုအရံဥယ်ာဥ္တို႔၌ ဤသို႔ ဝါဒတင္ျခင္းမ်ဳိးမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းအက်ဳိးလည္းရွိေသာ သူတစ္ပါးတို႔အေပၚ၌ ၿခဳတ္ၿခယ္ျခင္းအက်ဳိးလည္းရွိေသာ စကားကို ေျပာဆိုေနကုန္ေသာအခ်ဳိ႕ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကိုေတြ႕ျမင္ရပါ၏၊အသွ်င္ေဂါတမသည္ကား အဘယ္အက်ဳိးရွိ၍ ေနပါသနည္း”ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ကု႑လိယ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသိဉာဏ္ ‘ဝိဇၨာ’၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ ‘ဝိမုတၱိ’အက်ဳိးအာနိသင္ရွိ၍သာ ေန ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၂. အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္အသိဉာဏ္ ‘ဝိဇၨာ’၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ ‘ဝိမုတၱိ’ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ပါကုန္သနည္း။
ကု႑လိယ့ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ အသိဉာဏ္ ‘ဝိဇၨာ’၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ ‘ဝိမုတၱိ’ ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ပါကုန္၏။
၂.၁. ကု႑လိယ အဘယ္သို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္ေသာ ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္အသိဉာဏ္ ‘ဝိဇၨာ’ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ ‘ဝိမုတၱိ’ ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္သနည္း။
ကု႑လိယ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ကင္းျခင္းကိုမွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ သတိသေမၺာဇၩင္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းကိုမွီေသာ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းကိုမွီေသာ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ ဝီရိယသေမၺာဇၩင္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းကိုမွီေသာ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာပီတိသေမၺာဇၩင္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းကိုမွီေသာ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ ပႆဒၶိသေမၺာဇၩင္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းကိုမွီေသာ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ သမာဓိသေမၺာဇၩင္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းကိုမွီေသာ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္ ကို ပြါးမ်ား၏။
ကု႑လိယ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္ေသာ ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္အသိဉာဏ္ ‘ဝိဇၨာ’ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ ‘ဝိမုတၱိ’ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၃. အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ပါကုန္သနည္း။
ကု႑လိယ သတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္၏။
၃.၁. ကု႑လိယ အဘယ္သို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္ေသာ သတိပ႒ာန္ေလးပါး တို႔သည္ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္သနည္း။
ကု႑လိယ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၩာ’ႏွလံုးမသာမႈ ‘ေဒါမနႆ’တို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းကို အဖန္ဖန္ ႐ႈလ်က္ ေန၏။
ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၩာ’ႏွလံုးမသာမႈ ‘ေဒါမနႆ’တို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေဝဒနာတို႔၌ ေဝဒနာအေပါင္းကို အဖန္ဖန္ ႐ႈလ်က္ ေန၏။
ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၩာ’ႏွလံုးမသာမႈ ‘ေဒါမနႆ’တို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ စိတ္၌ စိတ္ကို အဖန္ဖန္ ႐ႈလ်က္ ေန၏။
ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၩာ’ ႏွလံုးမသာမႈ ‘ေဒါမနႆ’တို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍သေဘာတရားတို႔၌ သေဘာတရားတို႔ကို အဖန္ ဖန္ ႐ႈလ်က္ ေန၏။
ကု႑လိယ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္ေသာ သတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔သည္ ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္၏။
၄. အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ပါကုန္သနည္း။
ကု႑လိယ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘သုစ႐ိုက္’ သံုးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္၏။
၄.၁. ကု႑လိယ အဘယ္သို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္ေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘သုစ႐ိုက္’ သံုးပါးတို႔သည္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္သနည္း။
ကု႑လိယ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာအက်င့္ ‘ကာယဒုစ႐ိုက္’ ကို ပယ္၍ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘ကာယသုစ႐ိုက္’ ကို ပြါးမ်ား၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာအက်င့္ ‘ဝစီဒုစ႐ိုက္’ ကို ပယ္၍ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာေကာင္းေသာအက်င့္ ‘ဝစီသုစ႐ိုက္’ ကို ပြါးမ်ား၏၊ စိတ္ျဖင့္ ၾကံအပ္ေသာ မေကာင္းေသာအက်င့္ ‘မေနာဒုစ႐ိုက္’ ကို ပယ္၍ စိတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘မေနာသုစ႐ိုက္’ ကိုပြါးမ်ား၏။
ကု႑လိယ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္ေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘သုစ႐ိုက္’ သံုးပါးတို႔သည္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္၏။
၅. အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘သုစ႐ိုက္’ သံုးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ပါကုန္သနည္း။
ကု႑လိယ ဣေႁႏၵေစာင့္စည္းမႈ ‘ဣၿႏၵိယသံဝရသီလ’ ကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘သုစ႐ိုက္’ သံုးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္ကုန္၏။
၅.၁. ကု႑လိယ အဘယ္သို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ဣေႁႏၵေစာင့္စည္းမႈ ‘ဣၿႏၵိယသံဝရသီလ’ သည္ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘သုစ႐ိုက္’ သံုးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္သနည္း။
ကု႑လိယ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မ်က္စိျဖင့္ ႏွစ္သက္ဖြယ္အဆင္း ‘႐ူပါ႐ံု’ကို ျမင္သည္ရွိေသာ္ မမက္ေမာ၊ မရႊင္ပ်၊ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ မျဖစ္။ ထိုရဟန္း၏ နာမကာယသည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ စိတ္သည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ ေကာင္းစြာတည္၏၊ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္၏၊ မ်က္စိျဖင့္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ အဆင္း ‘႐ူပါ႐ံု’ ကိုျမင္သည္ရွိေသာ္ မ်က္ႏွာမသာယာမႈ မျဖစ္၊ (ကိေလသာ၏ အစြမ္းျဖင့္) တည္ေသာ စိတ္ မရွိ၊ ဆင္းရဲေသာ စိတ္မရွိ၊ ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ ‘ေဒါသ’စိတ္ မရွိ၊ ထိုရဟန္း၏ နာမကာယသည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ စိတ္သည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ ေကာင္းစြာ တည္၏၊ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္၏။
ကု႑လိယ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ နားျဖင့္ အသံ ‘သဒၵါ႐ံု’ ကို ၾကားသည္ရွိေသာ္။ပ။
ႏွာေခါင္းျဖင့္ အနံ႕ ‘ဂႏၶာ႐ံု’ ကို နမ္းသည္ရွိေသာ္။ပ။ လွ်ာျဖင့္ အရသာ ‘ရသာ႐ံု’ ကို လ်က္သည္ရွိေသာ္။ပ။
ကိုယ္ျဖင့္ အေတြ႕အထိ ‘ေဖာ႒ဗၺာ႐ံု’ ကို ေတြ႕ထိသည္ရွိေသာ္။ပ။ စိတ္ျဖင့္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ သေဘာ ‘ဓမၼာ႐ံု’ ကို သိသည္ရွိေသာ္ မမက္ေမာ၊ မရႊင္ပ်၊ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ မျဖစ္။ ထိုရဟန္း၏ နာမကာယသည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ စိတ္သည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ ေကာင္းစြာ တည္၏၊ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္၏။ စိတ္ျဖင့္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ သေဘာ ‘ဓမၼာ႐ံု’ ကို သိသည္ရွိေသာ္ မ်က္ႏွာမသာမႈ မျဖစ္၊ (ကိေလသာ၏ အစြမ္းျဖင့္) တည္ေသာ စိတ္မရွိ၊ ဆင္းရဲေသာ စိတ္ မရွိ၊ ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ ‘ေဒါသ’ စိတ္ မရွိ၊ ထိုရဟန္း၏ နာမကာယသည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ စိတ္သည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ ေကာင္းစြာတည္၏၊ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္၏။
ကု႑လိယ ယင္းသို႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ ရဟန္းအား မ်က္စိျဖင့္ အဆင္း ‘႐ူပါ႐ံု’ကို ျမင္သည္ရွိေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာအဆင္း ‘႐ူပါ႐ံု’တို႔၌ နာမကာယသည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ စိတ္သည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ ေကာင္းစြာတည္၏၊ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္၏။ နားျဖင့္ အသံ ‘သဒၵါ႐ံု’ကို ၾကားသည္ရွိေသာ္။ပ။
ႏွာေခါင္းျဖင့္ အနံ႕ ‘ဂႏၶာ႐ံု’ကို နမ္းသည္ရွိေသာ္။ပ။ လွ်ာျဖင့္ အရသာ ‘ရသာ႐ံု’ ကို လ်က္သည္ရွိေသာ္။ပ။
ကိုယ္ျဖင့္ အေတြ႕အထိ ‘ေဖာ႒ဗၺာ႐ံု’ကို ေတြ႕ထိသည္ရွိေသာ္။ပ။ စိတ္ျဖင့္ သေဘာတရား ‘ဓမၼာ႐ံု’ကိုေတြ႕ထိ သည္ရွိေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ သေဘာတရား ‘ဓမၼာ႐ုံ’ တို႔၌နာမကာယသည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ စိတ္သည္လည္း (ကမၼ႒ာန္း) အာ႐ံု (အဇၩတၱ) ၌ တည္၏၊ ေကာင္းစြာ တည္၏၊ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္၏။
ကု႑လိယ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ဣေႁႏၵေစာင့္စည္းမႈ ‘ဣၿႏၵိယသံဝရသီလ’ သည္ ေကာင္းေသာအက်င့္ ‘သုစ႐ိုက္’ သံုးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေစႏိုင္၏။ (သန ၄၆.၆)
၆. ရဟန္းတို႔ ဣေႁႏၵကိုေစာင့္စည္းမႈကိုလည္း အေၾကာင္းရွိ၏ဟု ငါဆို၏၊ အေၾကာင္းမရွိဟု ငါမဆို။ ဣေႁႏၵကိုေစာင့္စည္းမႈ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊
”ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ဆင္ျခင္မႈ ‘သမၸဇဥ္’ တည္း”ဟု ဆိုအပ္ရာ၏။
၇. ရဟန္းတို႔ ေအာက္ေမ့မႈ ဆင္ျခင္မႈကိုလည္း အေၾကာင္းရွိ၏ဟု ငါဆို၏၊ အေၾကာင္း မရွိဟု ငါမဆို။ ေအာက္ေမ့မႈ ဆင္ျခင္မႈ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊
”အသင့္အတင့္ ႏွလုံးသြင္းမႈတည္း”ဟု ဆိုအပ္ရာ၏။
၈. ရဟန္းတို႔ အသင့္အတင့္ ႏွလုံးသြင္းမႈကိုလည္း အေၾကာင္းရွိ၏ဟု ငါဆို၏၊ အေၾကာင္း မရွိဟု ငါမဆို။ အသင့္အတင့္ ႏွလုံးသြင္းမႈ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊
”ယုံၾကည္မႈတည္း”ဟု ဆိုအပ္ ရာ၏။
၉. ရဟန္းတို႔ ယုံၾကည္မႈကိုလည္း အေၾကာင္းရွိ၏ဟု ငါဆို၏၊ အေၾကာင္းမရွိဟု ငါမဆို။ ယုံၾကည္မႈ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊
”သူေတာ္ေကာင္းတရား နာၾကားရမႈတည္း”ဟု ဆိုအပ္ရာ၏။
၁၀. ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းတရား နာၾကားမႈကိုလည္း အေၾကာင္းရွိ၏ဟု ငါဆို၏၊ အေၾကာင္းမရွိဟု ငါမဆို။ သူေတာ္ ေကာင္းတရား နာၾကားရမႈ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊
”သူေတာ္ေကာင္းကို မွီဝဲမႈတည္း”ဟု ဆိုအပ္ရာ၏။ (အန ၁၀.၆၁)