၂၂။ သာဝတၳိျပည္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အားေတာ္ ဆယ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေလးပါးေသာ ရဲရင့္ျခင္းတို႔ႏွင္႕ ျပည့္စံုေတာ္မူျခင္း ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာအရာ၌ တည္၏ဟု ဝန္ခံေတာ္မူ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ျခေသၤ့သံကဲ့သို႔ ၾကံဳးဝါး ေတာ္မူ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစက္ကို လည္ေစေတာ္မူ၏။ –
ဤသည္ကား ႐ုပ္တည္း၊ ဤသို႔ ႐ုပ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ ဤသို႔ ႐ုပ္ခ်ဳပ္၏။ ဤသည္ကား ေဝဒနာတည္း၊့ဤသို႔ ေဝဒနာျဖစ္ေပၚ၏၊ ဤသို႔ ေဝဒနာခ်ဳပ္၏။ ဤသည္ကား သညာတည္း၊ ဤသို႔ သညာျဖစ္ေပၚ၏၊ ဤသို႔ သညာခ်ဳပ္၏။ ဤသည္ကား သခၤါရတို႔တည္း၊ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ ျဖစ္ေပၚကုန္၊ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ ခ်ဳပ္ကုန္၏။ ဤသည္ကား ဝိညာဏ္တည္း၊ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္၏။ ဤသို႔ ဤအေၾကာင္းတရား ရွိခဲ့ေသာ္ ဤအက်ဳိးတရား ျဖစ္၏၊ ဤအေၾကာင္းတရား ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဤအက်ဳိး တရား ျဖစ္၏၊ ဤအေၾကာင္းတရား မရွိခဲ့ေသာ္ ဤအက်ဳိးတရား မျဖစ္၊ ဤအေၾကာင္းတရား ခ်ဳပ္ျခင္း ေၾကာင့္ ဤအက်ဳိးတရား ခ်ဳပ္၏။
ယင္းသို႔ အေၾကာင္းအက်ဳိး ျဖစ္ပံုခ်ဳပ္ပံုကား မသိမႈ ‘အဝိဇၨာ’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’တို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ျပစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’တို႔ အေႀကာင္းခံေႀကာင္႕ သိမႈ ‘ဝိညာဏ္’ ျဖစ္၏။ပ။ ဤသို႔လွ်င္ အလံုးစံု ေသာ ဆင္းရဲအစု ျဖစ္၏။ မသိမႈ ‘အဝိဇၨာ’၏သာလွ်င္ (အရဟတၱမဂ္)ျဖင့္ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပဳစီ ရင္မႈ ‘သခၤါရ’တို႔ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’တို႔ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ သိမႈ ‘ဝိညာဏ္’ ခ်ဳပ္၏။ပ။ ဤသို႔လွ်င္ အလံုးစံုေသာ ဆင္းရဲအစု ခ်ဳပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ တရားကို ဤသို႔ ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္၏၊ ေပၚလြင္ေစအပ္၏၊ ဖြင့္လွစ္ အပ္၏၊ အစုတ္အျပတ္ အခ်ဳပ္အဖာ မရွိေသာ ပုဆိုးသစ္ကဲ့သို႔ ေဝဖန္ျပအပ္၏၊ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ဤသို႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ ေပၚလြင္ေစအပ္ ဖြင့္လွစ္အပ္ အစုတ္အျပတ္ အခ်ဳပ္အဖာ မရွိ ေသာ ပုဆိုးသစ္ကဲ့သို႔ ေဝဖန္အပ္သည္ ရွိေသာ္ သဒၶါတရားျဖင့္ ရဟန္းျပဳေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ”အေရ၊ အေၾကာ၊ အ႐ိုးသာ ႂကြင္း၍ ကိုယ္၌ အသား၊ အေသြး ကုန္ခန္း ေျခာက္ေသြ႕ေစဦးေတာ့။ ေယာက်္ားတို႔၏ အားအစြမ္း၊ ေယာက်္ားတို႔၏ လုံ႔လ၊ ေယာက်္ားတို႔၏ အားထုတ္မႈျဖင့္ ေရာက္အပ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ မေရာက္မူ၍ လုံ႔လ၏ ရပ္တံ့ျခင္း မျဖစ္အံ့”ဟု အားထုတ္ျခင္းငွါ သင့္သည္သာလွ်င္ တည္း။
ရဟန္းတို႔ ပ်င္းရိေသာ သူသည္ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ ေရာႁပြမ္းသည္ျဖစ္၍ ဆင္းရဲစြာ ေနရ၏၊ ႀကီးမားလွေသာ မိမိအက်ဳိးကိုလည္း ဆုတ္ယုတ္ေစ၏၊ ရဟန္းတို႔ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိသူကား ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔မွလည္း ကင္းဆိတ္သည္ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏၊ ႀကီးမားလွေသာ မိမိအက်ဳိးကိုလည္း ျပည့္စံုေစ၏၊ ရဟန္းတို႔ ယုတ္ညံ့ေသာ လုံ႔လျဖင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာ (အရဟတၱဖိုလ္) အဆင့္သို႔ မေရာက္ႏိုင္၊ ထက္ျမက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ လုံ႔လျဖင့္သာ ျမင့္ျမတ္ေသာ (အရဟတၱ ဖိုလ္) အဆင့္သို႔ ေရာက္ႏိုင္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္သည္ ၾကည္လင္ေသာ ေသာက္ဖြယ္ ျဖစ္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း မ်က္ေမွာက္ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌ မေရာက္ေသးသည့္ အရဟတၱဖိုလ္ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည္ကို ရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးသည္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ လုံ႔လကို အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့၊ ”ဤသို႔လွ်င္ ငါတို႔၏ ဤရဟန္းအျဖစ္သည္ ငါတို႔အား မျမံဳသည္ အက်ဳိး ရွိသည္ ႀကီးပြားျခင္းရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕၊ အၾကင္သူတို႔၏ သကၤန္း, ဆြမ္း, ေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာ, သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆး အသံုးအေဆာင္ကို ငါတို႔ သံုးေဆာင္မွီဝဲအပ္ကုန္၏၊ ငါတို႔၌ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ ထိုသူတို႔၏ ေကာင္းမႈတို႔သည္လည္း ႀကီးေသာ အက်ဳိးအာနိသင္ ရွိကုန္လတၱံ႕”ဟု အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ က်င့္ရမည္- ရဟန္းတို႔ မိမိ၏ အက်ဳိးကိုလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ အက်ဳိးကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိအက်ဳိး သူတစ္ပါးအက်ဳိး ႏွစ္ပါးစံုကိုလည္းေကာင္း ေကာင္းစြာ ျမင္ေသာ သူသည္ မေမ့မေလ်ာ့မႈ အပၸမာဒတရားႏွင့္ ျပည့္စံုေစျခင္းငွါ သင့္သည္သာလွ်င္တည္းဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
ဒုတိယသုတ္။