၅၉။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကို ”ရဟန္းတို႔”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရားဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားကုန္၏-
ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱ ျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ႐ုပ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ”ငါ၏ ႐ုပ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္”ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွါ ျဖစ္၏။
”ငါ၏ ႐ုပ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္”ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။
ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ အတၱ ျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤေဝဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ”ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္”ဟုေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္နာက်င္ျခင္း ငွါ ျဖစ္၏။ ”ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္”ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္း မရ။
သညာသည္ အတၱမဟုတ္။ပ။ သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ကုန္၊ ရဟန္းတို႔ သခၤါရတို႔သည္ အတၱ့ျဖစ္ကုန္ျငားအံ့၊ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ကုန္ရာ၊ ”ငါ၏ သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစကုန္သတည္း ”ဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏။ ”ငါ၏ သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ ကုန္သတည္း၊ ငါ၏ သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစကုန္သတည္း”ဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကိုရလည္း မရ။
ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ အတၱ ျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ”ငါ၏ ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္”ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွါ ျဖစ္၏။ ”ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္”ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကိုရလည္း မရ။
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါအသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္ကို ” ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာ ျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ ျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ ‘အတၱ’တည္း”ဟု ႐ႈျခင္းငွါ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါအသွ်င္ဘုရား။ ေဝဒနာသည္။ သညာသည္။ သခၤါရတို႔သည္။ ဝိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဝိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ” ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာ ျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ ျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ ‘အတၱ’တည္း”ဟု ႐ႈျခင္းငွါသင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။
ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာအလံုးစံုေသာ ႐ုပ္ကို ” ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္’အတၱ’ မဟုတ္”ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ အတိတ္ အနာဂတ္ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ အယုတ္အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ေဝဒနာကို ” ဤေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါ၏ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္”ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာမွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ။ပ။ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို ” ဤသခၤါရတို႔သည္ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ မဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ ‘အတၱ’မဟုတ္ကုန္”ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ အတိတ္ အနာဂတ္ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ဝိညာဏ္ကို ” ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္”ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာ ျဖင့္ ႐ႈရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ေဝဒနာ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ဝိညာဏ္၌လည္းၿငီးေငြ႕၏၊ ၿငီးေငြ႕ေသာ္ စဲြမက္မႈ ကင္း၏၊ စြဲမက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ္ (ကိေလသာမွ) ”လြတ္ေျမာက္ၿပီ”ဟု အသိဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ”ပဋိသေႏၶ ေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္ (မဂ္) ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ (မဂ္) ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ”ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို ႏွစ္လိုသည္ ျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။ ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္ မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတို႔မွလြတ္ေျမာက္ကုန္၏။
သတၱမသုတ္။