၉၃။ ရဟန္းတို႔ ႏွစ္ခုႏွစ္ခုေသာ အစုတရားကို စြဲ၍ ဝိညာဏ္ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ႏွစ္ခုႏွစ္ခုေသာ အစုတရားကို စြဲ၍ ဝိညာဏ္ျဖစ္သနည္း။
မ်က္စိႏွင့္ အဆင္းတို႔ကို စြဲ၍ စကၡဳဝိညာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏။ မ်က္စိသည္ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ အဆင္းတို႔သည္ မျမဲကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ့ကုန္၏။ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ တရားႏွစ္ခုအစုသည္ တုန္လႈပ္လည္း တုန္လႈပ္တတ္၏၊ ပ်က္စီးလည္းပ်က္စီးတတ္၏၊ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ စကၡဳဝိညာဏ္သည္ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ စကၡဳဝိညာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့သည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔ မျမဲေသာ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စကၡဳဝိညာဏ္သည္ကား အဘယ္မွာ ျမဲႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။ ရဟန္းတို႔ (မ်က္စိ အဆင္းစကၡဳဝိညာဏ္) ဤသံုးပါးတို႔၏ ေပါင္းဆံု စုေဝး အညီအၫြတ္ ျဖစ္မႈကို စကၡဳသမၹႆဟု ဆိုအပ္၏။ စကၡဳသမၹႆသည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ စကၡဳသမၹႆ ျဖစ္ေပၚလာရန္အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့သည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔မျမဲေသာ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စကၡဳသမၹႆသည္ကား အဘယ္မွာ ျမဲႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ ခံစား၏၊ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ ေစ့ေဆာ္၏၊ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ မွတ္သား၏၊ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ တရားတို႔သည္ တုန္လႈပ္လည္း တုန္လႈပ္တတ္ကုန္၏၊ ပ်က္စီးလည္း ပ်က္စီးတတ္ကုန္၏၊ မျမဲကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိကုန္၏။ပ။
လွ်ာႏွင့္ အရသာတို႔ကို စြဲ၍ ဇိဝွါဝိညာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏။ လွ်ာသည္ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ္၏။ အရသာတို႔သည္ မျမဲကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိကုန္၏။ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ တရားႏွစ္ခုအစုသည္ တုန္လႈပ္လည္း တုန္လႈပ္တတ္၏၊ ပ်က္စီးလည္းပ်က္စီးတတ္၏၊ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ဇိဝွါဝိညာဏ္သည္ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ဇိဝွါဝိညာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့သည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔ မျမဲေသာ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဇိဝွါဝိညာဏ္သည္ကား အဘယ္မွာ ျမဲႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။ ရဟန္းတို႔ (လွ်ာ အရသာ ဇိဝွါဝိညာဏ္) ဤသံုးပါးတို႔၏ ေပါင္းဆံု စုေဝး အညီအၫြတ္ ျဖစ္မႈကို ဇိဝွါသမၹႆဟု ဆိုအပ္၏။ ဇိဝွါသမၹႆသည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏၊ ဇိဝွါသမၹႆ ျဖစ္ေပၚလာရန္အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့သည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔မျမဲေသာ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဇိဝွါသမၹႆသည္ကား အဘယ္မွာ ျမဲႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ ခံစား၏၊ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ ေစ့ေဆာ္၏၊ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ မွတ္သား၏၊ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ တရားတို႔သည္ တုန္လႈပ္လည္း တုန္လႈပ္တတ္ကုန္၏၊ ပ်က္စီးလည္း ပ်က္စီးတတ္ကုန္၏၊ မျမဲကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိကုန္၏။ပ။
စိတ္ႏွင့္ သေဘာတရားတို႔ကို စြဲ၍ မေနာဝိညာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏။ စိတ္သည္ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ သေဘာတရားတို႔သည္ မျမဲကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံုျဖစ္ေလ့ရွိကုန္၏။ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ တရားႏွစ္ခုအစုသည္ တုန္လႈပ္လည္း တုန္လႈပ္တတ္၏၊ ပ်က္စီးလည္း ပ်က္စီးတတ္၏၊ မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ မေနာဝိညာဏ္သည္မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ မေနာဝိညာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့သည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔ မျမဲေသာအေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ မေနာဝိညာဏ္သည္ကား အဘယ္မွာ ျမဲႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။ ရဟန္းတို႔ (စိတ္ သေဘာတရား မေနာဝိညာဏ္) ဤသံုးပါးတို႔၏ ေပါင္းဆံု စုေဝး အညီအၫြတ္ျဖစ္မႈကို မေနာ သမၹႆဟု ဆိုအပ္၏။ မေနာသမၹႆသည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ မေနာသမၹႆ ျဖစ္ေပၚလာရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့သည္လည္း မျမဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိ၏၊ တစ္မ်ဳိး တစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔ မျမဲေသာ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ့ျဖစ္ေပၚလာေသာ မေနာသမၹႆသည္ကား အဘယ္မွာ ျမဲႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ ခံစား၏၊ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ ေစ့ေဆာ္၏၊ ေတြ႕ထိမႈရွိေသာ သူသည္ မွတ္သား၏။ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ တရားတို႔သည္ တုန္လႈပ္လည္း တုန္လႈပ္တတ္ကုန္၏။
ပ်က္စီးလည္း ပ်က္စီးတတ္ကုန္၏၊ မျမဲကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေလ့ရွိကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႏွစ္ခုႏွစ္ခုေသာ အစုကို စြဲ၍ ဝိညာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဒသမသုတ္။
ေလးခုေျမာက္ ဆႏၷဝဂ္ ၿပီး၏။