နီဝရဏငါးပါး

၁. ရဟန္းတို႔ ဤအပိတ္အပင္ ‘နီဝရဏ‘ ငါးမ်ိဳးတို႔ကိုပယ္ရန္ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏။
အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ -ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းဟု ရွုကာ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’, ေအာက္ေမ့မွု ‘သတိ’ ရွိ၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာ ေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ေန၏။
ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’, ေအာက္ေမ့မွု ‘သတိ’ ရွိသည္ျဖစ္၍ေလာက၌ အဘိဇၥ်ာ ေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေဝဒနာတို႔၌ ေဝဒနာတို႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန၏။
ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’, ေအာက္ေမ့မွု ‘သတိ’ ရွိသည္ျဖစ္၍ေလာက၌ အဘိဇၥ်ာ ေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ စိတ္၌ စိတ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ေန၏။
ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’, ေအာက္ေမ့မွု ‘သတိ’ ရွိသည္ျဖစ္၍ေလာက၌ အဘိဇၥ်ာ ေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ သေဘာတရားတို႔၌ သေဘာတရားတို႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ရွုေလ့ ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ (အန ၉.၆၄)

၂. ရဟန္းတို႔ အဝိဇၨာကိုလည္း အေၾကာင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏ဟု ငါဆို၏။ အေၾကာင္းမရွိဟု ငါမဆို။ အဝိဇၨာ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊
”နီဝရဏငါးပါးတို႔တည္း”ဟု ဆိုအပ္ရာ၏။

၃. ရဟန္းတို႔ နီဝရဏငါးပါးတို႔ကိုလည္း အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ျဖစ္ကုန္၏ဟု ငါဆို၏၊ အေၾကာင္းမရွိကုန္ဟု ငါမဆို။ နီဝရဏငါးပါးတို႔၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊
”ဒုစ႐ိုက္သုံးပါးတို႔တည္း”ဟု ဆိုအပ္ရာ၏။ (အန ၁၀.၆၁)

ကာမစၧႏ

၁. ရဟန္းတို႔ မိမိခႏၶာကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ ကာမ၌ လိုခ်င္မွု ‘ကာမစၧႏၵ’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ျပင္ပခႏၶာကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ ကာမ၌ လိုခ်င္မွု ‘ကာမစၧႏၵ’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ဤသို႔လၽွင္ ထိုကာမစၧႏၵ နီဝရဏသည္ ဤအေၾကာင္း ပရိယာယ္အားျဖင့္လည္း ႏွစ္ပါးျဖစ္၏။ (သန ၄၆.၅၂)

၂. ရဟန္းတို႔ မျဖစ္ေသးေသာ ကာမ၌ လိုခ်င္မွု ‘ကာမစၧႏၵ’ ကို ျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကာမ၌လိုခ်င္မွု ‘ကာမစၧႏၵ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ တင့္တယ္ေသာ သုဘနိမိတ္ အာ႐ုံမ်ိဳးသည္ ရွိ၏၊ ထိုသုဘနိမိတ္အာ႐ုံ၌ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းမွုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္တည္း။ ဤသည္ကား မျဖစ္ေသးေသာ ကာမ၌ လိုခ်င္မွု ‘ကာမစၧႏၵ’ ကို ျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကာမ၌ လိုခ်င္မွု ‘ကာမစၧႏၵ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းတည္း။ (သန ၄၆.၅၁)

ဗ်ာပါဒ

၁. ရဟန္းတို႔ မိမိခႏၶာကို စြဲ၍ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုမွု ‘ဗ်ာပါဒ’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ျပင္ပခႏၶာကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုမွု ‘ဗ်ာပါဒ’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ဤသို႔လၽွင္ ထိုဗ်ာပါဒနီဝရဏသည္ ဤအေၾကာင္း ပရိယာယ္အားျဖင့္လည္း ႏွစ္ပါးျဖစ္၏။ (သန ၄၆.၅၂)

၂. ရဟန္းတို႔ မျဖစ္ေသးေသာ ပ်က္စီးေစလိုမွု ‘ဗ်ာပါဒ’ ကို ျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပ်က္စီးေစလိုမွု’ဗ်ာပါဒ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိပါးမွု ‘ပဋိဃ’ နိမိတ္အာ႐ုံသည္ ရွိ၏၊ ထိုပဋိဃနိမိတ္အာ႐ုံ၌ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းမွုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္တည္း။ ဤသည္ကား မျဖစ္ေသးေသာ ပ်က္စီးေစလိုမွု ‘ဗ်ာပါဒ’ ကိုျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပ်က္စီးေစလိုမွု ‘ဗ်ာပါဒ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းတည္း။ (သန ၄၆.၅၁)

ထိနမိဒၶ

၁. ရဟန္းတို႔ စိတ္၏ ထိုင္းမွိုင္းမွု ‘ထိန’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ေစတသိက္၏ ထိုင္းမွိုင္းမွု ‘မိဒၶ’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ဤသို႔လၽွင္ ထိုထိနမိဒနီဝရဏသည္ ဤအေၾကာင္း ပရိယာယ္အားျဖင့္လည္း ႏွစ္ပါးျဖစ္၏။ (သန ၄၆.၅၂)

၂. ရဟန္းတို႔ မျဖစ္ေသးေသာ ေလးလံထိုင္းမွိုင္းမွု ‘ထိနမိဒၶ’ ကို ျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ေလးလံထိုင္းမွိုင္းမွု ‘ထိနမိဒၶ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း၊ ပ်င္းရိျခင္း၊ ကိုယ္လက္ ဆန္႔ငင္ျဖစ္ျခင္း၊ ထမင္းဆီယစ္ျခင္း၊ စိတ္၏ဆုတ္နစ္ျခင္းသည္ ရွိ၏။ ထို (မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းစသည္)၌ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းမွုကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္တည္း။ ဤသည္ကား မျဖစ္ေသးေသာ ေလးလံထိုင္းမွိုင္းမွု ‘ထိနမိဒၶ’ ကိုျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ေလးလံထိုင္းမွိုင္းမွု ‘ထိနမိဒၶ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းတည္း။ (သန ၄၆.၅၁)

ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥ

၁. ရဟန္းတို႔ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မွု ‘ဥဒၶစၥ’ သည္လည္းနီဝရဏတည္း၊ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မွု ‘ ကုကၠဳစၥ’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ဤသို႔လၽွင္ ထိုဥဒၶစၥကုကၠဳစၥနီဝရဏသည္ ဤအေၾကာင္း ပရိယာယ္အားျဖင့္လည္း ႏွစ္ပါးျဖစ္၏။ (သန ၄၆.၅၂)

၂. ရဟန္းတို႔ မျဖစ္ေသးေသာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မွု ‘ဥဒၶစၥ’, ေနာင္တတစ္ဖန္ပူပန္မွု ‘ကုကၠဳစၥ’ ကို ျဖစ္ေစရန္၊ျဖစ္ၿပီးေသာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မွု ‘ဥဒၶစၥ’, ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မွု ‘ကုကၠဳစၥ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္
ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း။

ရဟန္းတို႔ စိတ္မေအးၿငိမ္းမွုသည္ ရွိ၏၊ ထိုစိတ္မေအးၿငိမ္းမွု၌ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းမွုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္တည္း။ ဤသည္ကား မျဖစ္ေသးေသာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မွု ‘ဥဒၶစၥ’, ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မွု ‘ကုကၠဳစၥ’ ို ျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မွု ‘ဥဒၶစၥ’, ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မွု ‘ကုကၠဳစၥ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းတည္း။ (သန ၄၆.၅၁)

ဝိစိကိစၧာ

၁. ရဟန္းတို႔ မိမိခႏၶာတရားတို႔၌ ေမ၀ခြဲနိုင္မွု ‘ ဝိစိကိစၧာ’ သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ျပင္ပခႏၶာတရားတို႔၌ မဆုံးျဖတ္နိုင္မွု ‘ ဝိစိကိစၧာ’သည္လည္း နီဝရဏတည္း၊ ဤသို႔လၽွင္ ထို ဝိစိကိစၧာနီဝရဏသည္ ဤအေၾကာင္း ရိယာယ္အားျဖင့္လည္း ႏွစ္ပါးျဖစ္၏။ (သန ၄၆.၅၂)

၂. ရဟန္းတို႔ မျဖစ္ေသးေသာ ေမ၀ခြဲနိုင္မွု ‘ ဝိစိကိစၧာ’ ကို ျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ေမ၀ခြဲနိုင္မွု ‘ ဝိစိကိစၧာ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ေမ၀ခြဲနိုင္မွု ‘ ဝိစိကိစၧာ’ ၏ တည္ရာ အာ႐ုံတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထိုတရားတို႔၌ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းမွုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္တည္း။ ဤသည္ကား မျဖစ္ေသးေသာ ေမ၀ခြဲနိုင္မွု ‘ ဝိစိကိစၧာ’ ကို ျဖစ္ေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ေမ၀ခြဲနိုင္မွု ‘ ဝိစိကိစၧာ’ ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေစရန္ျပန္႔ေျပာေစရန္ အေၾကာင္းတည္း။ (သန ၄၆.၅၁)