၁. အသွ်င္မ ”သကၠာယ သကၠာယ ဟု ဆို၏၊ အသွ်င္မ အဘယ္ကို သကၠာယဟု ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာ (စြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာ) ငါးပါးတို႔ကို သကၠာယဟု ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူ၏။
အဘယ္ငါးပါးတို႔နည္း ဟူမူ- ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာ (႐ုပ္ဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊ ေဝဒႏုပါဒါနကၡႏၶာ (ခံစားမႈဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊ သၫုပါဒါနကၡႏၶာ (မွတ္သားမႈဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊ သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာ (ျပဳစီရင္မႈဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊ ဝိညာဏုပါဒါနကၡႏၶာ (အထူးသိမႈဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)တို႔တည္း။ ဒါယကာဝိသာခ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာ (စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ) ငါးပါးတို႔ကို သကၠာယဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၂. ”အသွ်င္မ သကၠာယျဖစ္ေပၚေၾကာင္း သကၠာယျဖစ္ေပၚေၾကာင္းဟု ဆို၏၊ အသွ်င္မ အဘယ္ကိုသကၠာယ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ တစ္ဖန္ဘဝသစ္ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ႏွစ္သက္တပ္စြန္းမႈ ‘နႏၵီရာဂ’ ႏွင့္ တစ္ကြျဖစ္ေသာ ထိုထိုဘုံဘဝ၌ အလြန္ႏွစ္သက္တတ္ေသာ ကာမဂုဏ္ကို တပ္မက္မႈ ‘ကာမတဏွာ’၊ ဘုံဘဝကိုတပ္မက္မႈ ‘ဘဝ တဏွာ’၊ ဘုံဘဝကင္းျပတ္မႈကို တပ္မက္မႈ ‘ဝိဘဝတဏွာ’၊ ဤတပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ကိုသကၠာယျဖစ္ေပၚေၾကာင္းဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၃. ”အသွ်င္မ သကၠာယခ်ဳပ္ရာ, သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟု ဆို၏၊ အသွ်င္မ အဘယ္ကို သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟုျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ထိုတပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’၏သာလွ်င္ အႂကြင္းမဲ့ တပ္စြန္းျခင္းကင္းေသာအားျဖင့္ ခ်ဴပ္ရာ,စြန္႔လႊတ္ရာ, တစ္ဖန္စြန္႔လႊတ္ရာ, လြတ္ေျမာက္ရာ, တြယ္တာကပ္ျငိမႈမရွိရာ (နိဗၺာန္) ကို သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၄. ”အသွ်င္မ သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္, သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟု ဆို၏။ အသွ်င္မ အဘယ္ကို သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္ကိုပင္လွ်င္ သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။ ဤမဂ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ မွန္ေသာအယူ ‘သမၼာဒိ႒ိ’၊ မွန္ေသာအၾကံအစည္ ‘သမၼာသကၤပၸ’၊ မွန္ေသာစကား ‘သမၼာဝါစာ’၊ မွန္ေသာအမႈ ‘သမၼာကမၼႏၲ’၊ မွန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ ‘သမၼာအာဇီဝ’၊ မွန္ေသာအားထုတ္မႈ ‘သမၼာဝါယာမ’၊ မွန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သမၼာသတိ’၊ မွန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ ‘သမၼာသမာဓိ’ ေပတည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၅. ”အသွ်င္မ အဘယ္သို႔ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္သနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤေလာက၌ အရိယာတို႔ကို ဖူးျမင္ေလ့မရွိေသာ, အရိယာတရား၌ မကြၽမ္းက်င္ ေသာ,အရိယာတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို ဖူးျမင္ေလ့မရွိေသာ, သူေတာ္ေကာင္း တရား၌မကြၽမ္းက်င္ေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ, အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ သည္…
႐ုပ္ကို အတၱဟု ႐ႈ၏၊ ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟုလည္း ေကာင္း၊ ႐ုပ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။
ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’ကို အတၱဟု ႐ႈ၏၊ ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’ဟုလည္း ေကာင္း၊ ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။
မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ကို အတၱဟု ႐ႈ၏၊ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ဟုလည္း ေကာင္း၊ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။
ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’ကို အတၱဟု ႐ႈ၏၊ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’ဟုလည္း ေကာင္း၊ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။
အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’ကို အတၱဟု ႐ႈ၏၊ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’ဟုလည္း ေကာင္း၊ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။
ဝိသာခ ဤသို႔လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။ (မန ၄၄)
၅.၁ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔ သိသူ အဘယ္သို႔ ျမင္သူအား ကာလ မျခားဘဲ အာသေဝါတရားတို႔ ကုန္သနည္းဟူမူ-
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အၾကားအျမင္မရွိေသာ, အရိယာတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ, အရိယာတရား၌ မလိမၼာေသာ အရိယာတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ,သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မလိမၼာေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ႐ုပ္ကို (ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’ကို/ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ကို/ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’ကို/ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’ကို) အတၱဟု ႐ႈ၏၊ ရဟန္းတို႔ ထို႐ႈမႈသည္ သခၤါရျဖစ္၏။
၅.၂ ထိုသခၤါရသည္ အဘယ္လွ်င္ အေၾကာင္းနိဒါန္းရွိသနည္း၊ အဘယ္လွ်င္ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းရွိသနည္း၊ အဘယ္လွ်င္ ဇာစ္ျမစ္ရွိသနည္း၊ အဘယ္လွ်င္ အမြန္အစရွိသနည္း။
ရဟန္းတို႔ အဝိဇၨာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေဝဒနာျဖင့္ေတြ႕ထိ အပ္ေသာ, အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား တဏွာသည္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ထိုသခၤါရသည္ထိုတဏွာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ထိုသခၤါရသည္လည္း မျမဲ၊ ျပဳျပင္အပ္၏၊ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚ၏။ ထိုတဏွာသည္လည္း မျမဲ၊ ျပဳျပင္အပ္၏၊ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚ၏။ ထိုေဝဒနာသည္လည္း မျမဲ၊ ျပဳျပင္အပ္၏၊ အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သိသူ ဤသို႔ ျမင္သူအားလည္း ကာလ မျခားဘဲအာသေဝါတရားတို႔ ကုန္မႈ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (သန ၂၂.၈၁)
၆. ”အသွ်င္မ အဘယ္သို႔လွ်င္ သကၠာဒိ႒ိ မျဖစ္သနည္း” ဟု (ေလ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤေလာက၌ အရိယာတို႔ကို ဖူးျမင္ေလ့ရွိေသာ, အရိယာတရား၌ ကြၽမ္းက်င္ေသာ,အရိယာတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို ဖူးျမင္ေလ့ရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ကြၽမ္းက်င္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ, အၾကားအျမင္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္…
႐ုပ္ကို အတၱဟု မ႐ႈ၊ (ႂကြင္းခႏၶာကို) ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟု မ႐ႈ၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟု မ႐ႈ၊ ႐ုပ္၌အတၱဟု မ႐ႈ။
ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’ကို အတၱဟု မ႐ႈ၊ ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’ရွိေသာ အတၱဟု မ႐ႈ၊ အတၱ၌ ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’ဟု မ႐ႈ၊ ခံစားမူ ‘ေဝဒနာ’၌အတၱဟု မ႐ႈ။
မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ကို အတၱဟု မ႐ႈ၊ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ရွိေသာ အတၱဟု မ႐ႈ၊ အတၱ၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ဟု မ႐ႈ၊ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ၌အတၱဟု မ႐ႈ။
ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’ကို အတၱဟု မ႐ႈ၊ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’ ရွိေသာ အတၱဟု မ႐ႈ၊ အတၱ၌ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’ဟု မ႐ႈ၊ ျပဳစီရင္မႈ ‘သခၤါရ’၌အတၱဟု မ႐ႈ။
အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’ကို အတၱဟု မ႐ႈ၊ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’ရွိေသာ အတၱဟု မ႐ႈ၊ အတၱ၌ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’ဟု မ႐ႈ၊ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဥ္’၌အတၱဟု မ႐ႈ။
ဒါယကာဝိသာခ ဤသို႔လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိ မျဖစ္ဟု (မိန္႔ဆို၏)။ (မန ၄၄)