၁၈၆။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါးနီးအခ်ိန္ ကုသိနာ႐ုံျပည္ အေကြ႕ မလႅာမင္းတို႔ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ အင္ၾကင္းပင္ပ်ိဳတို႔၏ အၾကား၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏- ”ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ယခု (ငါ) မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့အံ့၊ ျပဳျပင္အပ္ေသာ ‘သခၤါရ’တရားတို႔သည္ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိကုန္၏၊ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ ‘သတိတရား’ျဖင့္ ကိစၥၿပီးစီးေအာင္ အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဤကား ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ဆုံးမိန္႔ခြန္း ေတာ္ေပတည္း။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဌမစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ပဌမစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ဒုတိယ စ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ဒုတိယစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ တတိယစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ တတိယစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ စတုတၳစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ စတုတၳစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ အာကိၪၥညာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ အာကိၪၥညာယတန စ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္ မွ ထေတာ္မူ၍ သညာေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏။
သညာေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေတာ္မူ၍ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ အာကိၪၥညာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ အာကိၪၥညာယတနစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ဝိညာဏၪၥာ ယတနစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ စတုတၳစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ စတုတၳစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ တတိယစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ တတိယစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ဒုတိယစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ဒုတိယစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ပဌမစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏။
ပဌမစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ ဒုတိယစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ ဒုတိယစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ တတိယစ်ာန္ ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ တတိယစ်ာန္မွ ထေတာ္မူ၍ စတုတၳစ်ာန္ကို ဝင္စားေတာ္မူ၏၊ စတုတၳစ်ာန္မွ ထ ေတာ္မူၿပီးသည္၏ အျခားမဲ့၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳ ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-
”အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကို ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အားဆယ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဤသို႔ေသာ ဆရာသခင္ အတုမဲ့ ဘုရားရွင္ေသာ္လည္း အၾကင္ ေလာက၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူရေခ်ေသး၏၊ ထိုေလာကထဲ၌ အားလံုးရွိသမွ် သတၳဝါတို႔သည္ ႐ုပ္နာမ္အစု အတၱေဘာကို စြန္႔ပစ္ၾကရကုန္မည္ခ်ည္းသာတည္း”ဟု ရြတ္ ဆို၏။
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူသည္ ရွိေသာ္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ နတ္တို႔ အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-
”ျပဳျပင္အပ္ေသာ သခၤါရတရားတို႔သည္ ျဖစ္ျခင္း , ပ်က္ျခင္းသေဘာရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍ မျမဲေလကုန္စြတကား၊ ျဖစ္ေပၚၿပီးေနာက္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေလကုန္စြတကား၊ ထို သခၤါရတရားတို႔၏ ၿငိမ္းၿခင္းသည္သာလွ်င္ ခ်မ္းသာေပလိမ့္တကား”ဟု (ရြတ္ဆို၏)။
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အသွ်င္အာနႏၵာ သည္ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-
”မြန္ျမတ္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္အားလံုးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူ လတ္ေသာ္ ထိုအခိုက္ဝယ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ (ေျမလွဳပ္ျခင္း) သည္ ျဖစ္ေလၿပီး တကား၊ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထေစတတ္ေသာ (ေျမလွဳပ္ျခင္း) သည္ ျဖစ္ေလၿပီး တကား”ဟု (ရြတ္ဆို၏)။
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အသွ်င္အႏု႐ုဒၶါ သည္ ဤဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဆို၏-
”တဏွာကင္းေတာ္မူေသာ စကၡဳငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ၿငိမ္းေအးေသာ နိဗၺာန္သို႔ (ႂကြရန္) ရည္စူး၍ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူေလၿပီ၊ (ထို႔ေၾကာင့္) စိတ္ဓာတ္ ၾကံ႕ခိုင္၍ ေကာင္းဆိုးႏွစ္ပါးကို အတူထားလ်က္ ႐ႈေတာ္မူ ႏိုင္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထြက္ေလဝင္ေလ မရွိေတာ့ၿပီတကား။
(ျမတ္စြာဘုရားသည္) ညႇိဳးငယ္ျခင္း မရွိေသာ စိတ္ျဖင့္ ေဝဒနာကို သည္းခံေတာ္မူေလၿပီ၊ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ေတာ္သည္ ‘ဆီမီးလွ်ံ ၿငိမ္းသကဲ့သို႔ပင္’ (ခ်ဳပ္ ၿငိမ္း) လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူေလၿပီးတကား”ဟု ရြတ္ဆို၏။
ဒုတိယဝဂ္ ၿပီး၏။
ျဗဟၼသံယုတ္ ၿပီး၏။