သန ၇.၁၂: ဥဒယသုတ္

၁၉၈။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခါ၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္ သကၤန္းကို ေဆာင္ယူၿပီးလွ်င္ ဥဒယပုဏၰား၏ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ဥဒယပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သပိတ္ကို ဆြမ္းျဖင့္ ျပည့္ေစ၏၊ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခါ၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ေဆာင္ယူၿပီးလွ်င္ ဥဒယပုဏၰား၏ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၏။ပ။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ဥဒယပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သပိတ္ကို ဆြမ္းျဖင့္ ျပည့္ေစ၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ”ဤရဟန္းေဂါတမသည္ အရသာ၌ တပ္မက္ေမာသည္ ျဖစ္၍ အဖန္တလဲလဲ လာ၏”ဟု ေလွ်ာက္၏-

”ပုဏၰား မ်ဳိးေစ့ကို အဖန္တလဲလဲပင္ စိုက္ပ်ဳိးကုန္၏၊ မိုးမင္းသည္ အဖန္ တလဲလဲ ရြာသြန္း၏၊ လယ္ထြန္ေယာကၤ်ားတို႔သည္ အဖန္တလဲလဲ လယ္ထြန္ကုန္၏၊ တိုင္းႏိုင္ငံသူသည္ အဖန္တလဲလဲ စပါးအလို႔ငွါ ကပ္ေရာက္၏။

ဖုန္းေတာင္းယာစကာတို႔သည္ အဖန္တလဲလဲ ေတာင္းကုန္၏၊ အလွဴ ရွင္တို႔သည္ အဖန္တလဲလဲ ေပးလွဴကုန္၏၊ အလွဴရွင္တို႔သည္ အဖန္ တလဲလဲ ေပးလွဴ၍ အဖန္တလဲလဲ နတ္ျပည္ဌာနသို႔ ေရာက္ရကုန္၏။

ႏို႔ညႇစ္သမားတို႔သည္ အဖန္တလဲလဲ ႏို႔ညႇစ္ကုန္၏၊ ႏြားငယ္သည္ အဖန္တလဲလဲ အမိႏြားမသို႔ ကပ္၏၊ အဖန္တလဲလဲ ပင္ပန္း၏၊ တုန္လွဳပ္လည္း တုန္လွဳပ္၏၊ ပညာႏံုေသာ သူသည္ အဖန္တလဲလဲ အမိဝမ္းသို႔ ေရာက္ရ၏။

အဖန္တလဲလဲ ပဋိသေႏၶလည္း ေနရ၏၊ ေသလည္း ေသရ၏၊ အဖန္တလဲလဲ သခၤ်ဳိင္းသို႔ ေဆာင္ကုန္၏၊ ပညာႀကီးသူသည္ အဖန္တလဲလဲ မျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္း နိဗၺာန္ကို ရ၍ အဖန္တလဲလဲ ပဋိသေႏၶ မေနရ”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ဥဒယပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏ – ”အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါ၏။ပ။ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ယေန႔မွ စ၍ အသက္ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူ ဥပါသကာဟူ၍ မွတ္ေတာ္မူပါေလာ့”ဟု (ေလွ်ာက္၏)။