၁၂။ သာဝတၳိျပည္၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ ျဖစ္ၿပီးသတၱဝါတို႔အားလည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ဆဲသတၱဝါတို႔အားလည္းေကာင္း တည္ေနျခင္းငွါ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းငွါ ေဆာင္တတ္ေသာသေဘာ ‘အာဟာရ’တို႔သည္ ဤေလးပါးတို႔တည္း။
အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ- ၾကမ္းတမ္းသည္လည္းျဖစ္ေစ၊ ႏူးညံ့သည္လည္းျဖစ္ေစ အလုတ္ အေလြးျပဳ၍ မ်ဳိအပ္ေသာ ‘ကဗဠီကာရအာဟာရ’၊ ႏွစ္ခုေျမာက္ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆာဟာရ’၊ သုံးခုေျမာက္ စိတ္ကို လႈံ႕ေဆာ္မႈ ‘မေနာသေၪၥတနာဟာရ’၊ ေလးခုေျမာက္ အထူးသိမႈ ‘ဝိညာဏာဟာရ’ ဤေလးပါးတို႔ တည္း။ ရဟန္းတို႔ ျဖစ္ၿပီးသတၱဝါတို႔အားလည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ဆဲသတၱဝါတို႔အားလည္းေကာင္း တည္ေနျခင္းငွါ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းငွါ ေဆာင္တတ္ေသာ သေဘာ ‘အာဟာရ’တို႔သည္ ဤေလးပါးတို႔တည္း။
ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ သိမႈဟူေသာ ေဆာင္တတ္ေသာ သေဘာ ‘ဝိညာဏာဟာရ’ ကို ေဆာင္ပါသနည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏၊ ”အေမးသည္ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်”၊ ”ေဆာင္၏”ဟူ၍ ငါ မေဟာ။ ”ေဆာင္၏”ဟု အကယ္၍ ငါ ေဟာခဲဲ့ပါမူ ထိုအရာ၌ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ ေဆာင္ပါသနည္း”ဟူေသာ အေမးသည္ သင့္ေလ်ာ္သည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ဤသို႔ကား ငါ မေဟာ၊ ဤသို႔ မေဟာေသာ ငါ့ကို အၾကင္သူသည္ ”အသွ်င္ ဘုရား သိမႈဟူေသာ ေဆာင္တတ္ေသာ သေဘာ ‘ဝိညာဏာဟာရ’သည္ အဘယ္တရား၏ အေၾကာင္း ျဖစ္ သနည္း”ဟု ဤသို႔ ေမးခဲဲ့မူ ထိုသူ၏ ဤအေမးကား သင့္ေလ်ာ္၏၊ ”ဝိညာဏာဟာရသည္ ေနာင္တစ္ဖန္ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္၏၊ ထိုဝိညာဏာဟာရ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ တည္ရာ ‘အာယတန’ေျခာက္ပါး ျဖစ္၏၊ တည္ရာ ‘အာယတန’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ျဖစ္၏”ဟု ထိုအေမး၌ ဤအေျဖသည္ သင့္ ေလ်ာ္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ ေတြ႕ထိပါသနည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏၊ ”အေမးသည္ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်”၊ ”ေတြ႕ထိ၏”ဟု ငါ မေဟာ။ ”ေတြ႕ထိ္၏”ဟု အကယ္၍ ငါ ေဟာခဲဲ့ပါမူ ထိုအရာ၌ ”အသွ်င္ဘုရား့အဘယ္သူသည္ ေတြ႕ထိပါသနည္း”ဟူေသာ အေမးသည္ သင့္ေလ်ာ္သည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ဤသို႔ကား ငါ မေဟာ၊ ဤသို႔ မေဟာေသာ ငါ့ကို အၾကင္သူသည္ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ျဖစ္ပါသနည္း”ဟု ဤသို႔ ေမးခဲဲ့မူ ထိုသူ၏ ဤအေမးကား သင့္ေလ်ာ္၏၊ ”တည္ရာ ‘အာယတန’ ေျခာက္ပါး အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ျဖစ္၏၊ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ ျဖစ္၏”ဟု ထိုအေမး၌ ဤအေျဖသည္ သင့္ေလ်ာ္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ ခံစားပါသနည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏၊ ”အေမးသည္ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်”၊ ”ခံစား၏”ဟု ငါ မေဟာ။ ”ခံစား၏”ဟု အကယ္၍ ငါ ေဟာခဲဲ့ပါမူ ထိုအရာ၌ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္ သူသည္ ခံစားပါသနည္း”ဟူေသာ အေမးသည္ သင့္ေလ်ာ္သည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ဤသို႔ကား ငါ မေဟာ၊ ဤသို႔ မေဟာေသာ ငါ့ကို အၾကင္သူသည္ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ ျဖစ္ပါသနည္း”ဟု ဤသို႔ ေမးခဲဲ့မူ ထိုသူ၏ ဤအေမးကား သင့္ေလ်ာ္၏၊ ”ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ အေၾကာင္းခံ ေၾကာင့္ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ ျဖစ္၏၊ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ ျဖစ္၏”ဟု ထိုအေမး၌ ဤအေျဖသည္ သင့္ေလ်ာ္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ တပ္မက္ပါသနည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏၊ ”အေမးသည္ မသင့္ေလ်ာ္ ေခ်”၊ ”တပ္မက္၏”ဟု ငါ မေဟာ။ ”တပ္မက္၏”ဟု အကယ္၍ ငါ ေဟာခဲဲ့ပါမူ ထိုအရာ၌ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ တပ္မက္ပါသနည္း” ဟူေသာ အေမးသည္ သင့္ေလ်ာ္သည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ဤသို႔ကား ငါ မေဟာ၊ ဤသို႔ မေဟာေသာ ငါ့ကို အၾကင္သူသည္ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ ျဖစ္ပါသနည္း”ဟု ဤသို႔ ေမးခဲဲ့မူ ထိုသူ၏ ဤအေမးသည္ သင့္ေလ်ာ္၏၊ ”ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ ျဖစ္၏၊ တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းမႈ ‘ဥပါဒါန္’ ျဖစ္၏”ဟု ထိုအေမး၌ ဤအေျဖသည္ သင့္ေလ်ာ္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းပါသနည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏၊ ”အေမးသည္ မသင့္ ေလ်ာ္ေခ်”၊ ”ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္း၏”ဟု ငါ မေဟာ။ ”ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္း၏”ဟု အကယ္၍ ငါ ေဟာခဲဲ့ပါမူ ထိုအရာ၌ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သူသည္ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းပါသနည္း”ဟူေသာ အေမးသည္ သင့္ေလ်ာ္ သည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ဤသို႔ကား ငါ မေဟာ၊ ဤသို႔ မေဟာေသာ ငါ့ကို အၾကင္သူသည္ ”အသွ်င္ဘုရား အဘယ္အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းမႈ ‘ဥပါဒါန္’ ျဖစ္ပါသနည္း”ဟု ဤသို႔ ေမးခဲဲ့မူ ထိုသူ၏ ဤ အေမးကား သင့္ေလ်ာ္၏၊ ”တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပင္းစြာ စြြြဲဲလမ္းမႈ ‘ဥပါဒါန္’ ျဖစ္၏၊ ျပင္းစြာ စြဲလမ္းမႈ ‘ဥပါဒါန္’ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ဘဝ ျဖစ္၏”ဟု ထိုအေမး၌ ဤအေျဖသည္ သင့္ေလ်ာ္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။ပ။ ဤသို႔လွ်င္ အလုံးစုံေသာ ထိုဆင္းရဲဲအစု ျဖစ္ေပၚ၏။
ဖဂၢဳန ေျခာက္ပါးေသာ ေတြ႕ထိမႈ၏ တည္ရာ ‘ဖႆာယတန’တို႔၏သာလွ်င္ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ အႂကြင္းမဲဲ့ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ခ်ဳပ္၏၊ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ ခ်ဳပ္၏၊ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ ခ်ဳပ္၏၊ တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ ခ်ဳပ္ျခင္း ေၾကာင့္ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းမႈ ‘ဥပါဒါန္’ ခ်ဳပ္၏၊ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းမႈ ‘ဥပါဒါန္’ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ဘဝ ခ်ဳပ္၏၊ ဘဝ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶေနမႈ ‘ဇာတိ’ ခ်ဳပ္၏၊ ပဋိသေႏၶေနမႈ ‘ဇာတိ’ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ အိုမႈ ‘ဇရာ’၊ ေသမႈ ‘မရဏ’၊ စိုးရိမ္မႈ ‘ေသာက’၊ ငိုေႂကြးမႈ ‘ပရိေဒဝ’၊ ဆင္းရဲမႈ ‘ဒုကၡ’၊ ႏွလုံးမသာမႈ ‘ေဒါမနႆ’၊ ျပင္းစြာ ပင္ပန္းမႈ ‘ဥပါယာသ’တို႔ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ဤသို႔လွ်င္ အလုံးစုံေသာ ဆင္းရဲဲအစု ခ်ဳပ္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ဒုတိယသုတ္။