၇၅။ သာဝတၳိျပည္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား အလ်ားယူဇနာ ငါးဆယ္ အနံယူဇနာငါးဆယ္ အေစာက္ယူဇနာငါးဆယ္ရွိေသာ ေရကန္သည္ ေရျဖင့္ ျပည့္၏၊ ကမ္းႏွင့္အမွ် ျဖစ္၏၊ က်ီးေသာက္ႏိုင္ေလာက္၏၊ ေယာက်္ားသည္ ထိုေရကန္မွ ေရကို သမန္းျမက္ဖ်ားျဖင့္ ထုတ္ယူ ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ သမန္းျမက္ဖ်ားျဖင့္ ထုတ္ယူအပ္ေသာ ေရႏွင့္ ေရကန္တြင္း၌ ရွိေသာ ေရသည္ အဘယ္က ပို၍ မ်ားသနည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေရကန္တြင္း၌ ရွိေသာ ေရသည္သာလွ်င္ မ်ားလွပါ၏၊ သမန္းျမက္ဖ်ားျဖင့္ ထုတ္ယူ အပ္ေသာ ေရသည္ နည္းလွပါ၏၊ သမန္းျမက္ဖ်ားျဖင့္ ထုတ္ယူအပ္ေသာ ေရသည္ ေရကန္၌ ရွိေသာ ေရကို ေထာက္ထားလွ်င္ အစိတ္တစ္ရာ စိတ္၍ တစ္စိတ္ကိုမွ် မမီႏိုင္၊ အစိတ္တစ္ေထာင္ စိတ္၍ တစ္စိတ္ ကိုမွ် မမီႏိုင္၊ အစိတ္တစ္သိန္း စိတ္၍ တစ္စိတ္ကိုမွ် မမီႏိုင္ပါ။
ရဟန္းတို႔ ဤအတူသာလွ်င္ အရိယာတပည့္ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ (သစၥာေလးပါး တရားကို) ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ၿပီးဆံုးၿပီးေသာ ဆင္းရဲဒုကၡသည္သာလွ်င္ အလြန္မ်ား၏၊ ႂကြင္းက်န္ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡသည္ အနည္းငယ္မွ်သာတည္း။ ခုနစ္ဘဝအတိုင္းအရွည္ရွိေသာ ဆင္းရဲအစု သည္ ေရွး၌ ကုန္ဆံုးၿပီးေသာ ဆင္းရဲအစုကို ေထာက္ထားလွ်င္ အစိတ္တစ္ရာ စိတ္၍ တစ္စိတ္ကိုမွ် မမီ ႏိုင္၊ အစိတ္တစ္ေထာင္ စိတ္၍ တစ္စိတ္ကိုမွ် မမီႏိုင္၊ အစိတ္တစ္သိန္း စိတ္၍ တစ္စိတ္ကိုမွ် မမီႏိုင္။ ရဟန္းတို႔ (သစၥာေလးပါးတရားကို) သိျခင္းသည္ ဤသို႔ အက်ဳိးႀကီးလွ၏၊ (တရားမ်က္စိ) ေသာတာပတၱိ မဂ္ဉာဏ္ ဓမၼစကၡဳကို ရျခင္းသည္ ဤသို႔ အက်ဳိးႀကီးလွ၏ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
ဒုတိယသုတ္။