၂၂၉။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ရဟန္းတို႔ ေရွးကျဖစ္ဖူးသည္ကား ဒသာရဟမင္းတို႔အား အာနကမည္ေသာ မု႐ိုးစည္သည္ ရွိ၏၊ ဒသာရဟမင္းတို႔သည္ အာနကမည္ေသာ မု႐ိုးစည္ကို တီးခတ္သည္ရွိေသာ္ ထိုမု႐ိုးစည္အား အျခားမယ္န အစပ္ကို ထည့္သြင္း ဆက္စပ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အာနကမည္ေသာ မု႐ိုးစည္၏ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ စည္အေခါင္းသည္ ကြယ္ေပ်ာက္၍ မယ္နအစပ္သည္သာလွ်င္ ႂကြင္းက်န္ ေသာ အခါမ်ဳိးသည္ ျဖစ္ေလရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအတူသာလွ်င္ ေနာင္အခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ နက္နဲကုန္ေသာ၊ နက္နဲေသာ အနက္သေဘာရွိကုန္ေသာ၊ ေလာကမွ ထြက္ ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ဆိတ္သုဥ္းျခင္းသုညတႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ သုတၱန္တို႔ကို ေဟာအပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာ မနာယူလိုကုန္လတၱံ႕၊ နားမေထာင္ကုန္လတၱံ႕၊ သိလိုေသာ စိတ္ကို မျဖစ္ေစကုန္လတၱံ႕၊ ထိုတရားတို႔ကို သင္ယူအပ္ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်က္အပ္၏ဟု မမွတ္ထင္ကုန္လတၱံ႕။
ကဗ်ာဆရာတို႔ ဖြဲ႕ဆိုအပ္ကုန္ေသာ၊ ကဗ်ာဆရာတို႔ စီရင္အပ္ကုန္ေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ အကၡရာ ရွိကုန္ေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ ပုဒ္ဗ်ည္းရွိကုန္ေသာ၊ သာသနာေတာ္ျပင္ပျဖစ္ေသာ တပည့္တို႔ ေဟာအပ္ ကုန္ေသာ သုတၱန္တို႔ကို ေဟာေျပာအပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ နာယူလိုၾကကုန္လတၱံ႕၊ နားေထာင္ၾကကုန္လတၱံ႕၊ သိလိုေသာ စိတ္ကို ျဖစ္ေစကုန္လတၱံ႕၊ ထိုသုတၱန္တရားတို႔ကို သင္ယူအပ္ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်က္အပ္၏ ဟူ၍ မွတ္ထင္ၾကကုန္လတၱံ႕။
ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ကုန္ေသာ နက္နဲကုန္ေသာ၊ နက္နဲေသာ အနက္သေဘာရွိကုန္ေသာ၊ ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ဆိတ္သုဥ္းျခင္းသုညတႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ ထိုသုတၱန္တရားတို႔၏ ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္းသည္ ျဖစ္လတၱံ႕။ ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ သာသနာေတာ္၌ ”ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ကုန္ေသာ နက္နဲကုန္ေသာ၊ နက္နဲေသာ အနက္သေဘာ ရွိကုန္ေသာ၊ ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ဆိတ္သုဥ္းျခင္းသုညတႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ သုတၱန္တရားတို႔ကို ေဟာအပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာ နာယူကုန္အံ့၊ နားေထာင္ကုန္အံ့၊ သိလိုေသာ စိတ္ကို ျဖစ္ေစကုန္အံ့၊ ထိုတရားတို႔ကို သင္ယူအပ္ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်က္အပ္၏ဟု မွတ္ထင္ကုန္အံ့”ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
သတၱမသုတ္။