၃၉။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ရဟန္းတို႔ ေလာကုတၱရာတရားအား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ေသာရဟန္းအား ဤတရားစဥ္သည္ ျဖစ္၏၊ ”႐ုပ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ ျဖစ္၍ ေနရာ၏၊ ခံစားမႈ’ေဝဒနာ’၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ျဖစ္၍ ေနရာ၏၊ မွတ္သားမႈ’သညာ’၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ ျဖစ္၍ ေနရာ၏၊ ျပဳျပင္မႈ’သခၤါရ’တို႔၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ ျဖစ္၍ ေနရာ၏၊ ဝိညာဏ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ ျဖစ္၍ ေနရာ၏။
႐ုပ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းသည္ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’၌ ။ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ၌ ။ ျပဳျပင္မႈ ‘သခၤါရ’တို႔၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းသည္။ ဝိညာဏ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းမ်ားသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းသည္ ႐ုပ္ကို ပိုင္းျခား သိ၏။ ခံစားမႈ’ေဝဒနာ’ကို။ မွတ္သားမႈ’သညာ’ကို။ ျပဳျပင္မႈ ‘သခၤါရ’တို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ပိုင္းျခား သိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ႐ုပ္ကို ပိုင္းျခားသိေသာ္ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ကို။ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ကို။ ျပဳျပင္မႈ ‘သခၤါရ’တို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ပိုင္းျခားသိေသာ္ ႐ုပ္မွ လြတ္၏၊ ခံစားမႈ’ေဝဒနာ’မွ လြတ္၏၊ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ မွ လြတ္၏၊ ျပဳျပင္မႈ’သခၤါရ’တို႔မွ လြတ္၏၊ ဝိညာဏ္မွလြတ္၏၊ ပဋိသေႏၶေနမႈမွ အိုမႈ ေသမႈမွ စိုးရိမ္မႈ ငိုေႂကြးမႈကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔မွ လြတ္၏၊ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္၏ ”ဟု (ငါ) ေဟာ၏။ ”
သတၱမသုတ္။