၈၅။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ယမကမည္ေသာ ရဟန္းအား ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူသည္ ျဖစ္ေပၚ၏-”အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏ ”ဟု ယုတ္မာေသာ အယူ ျဖစ္ေပၚ၏။
မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ”ယမကမည္ေသာ ရဟန္းအား အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏ဟု ဤသို႕သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူသည္ ျဖစ္ေပၚ၏ ”ဟု ၾကားၾကကုန္၏။ ထိုအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္ယမကထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္ယမကႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆိုကုန္၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ႏွစ္လိုဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္လ်က္ ဤစကားကို ေျပာဆိုၾကကုန္၏-
”ငါ့သွ်င္ယမက သင့္အား အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏”ဟု ဤသို႕သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူ ျဖစ္ေပၚသည္ဆိုသည္မွာ မွန္သေလာဟု ေမးျမန္းၾကကုန္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ မွန္၏၊ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ဤသို႔ေသာအျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိပါ၏ဟု (ေျပာဆို၏)။
ငါ့သွ်င္ယမက ဤသို႔ မေျပာပါလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကို မစြပ္စဲြပါလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကို စြပ္စဲြျခင္းသည္မေကာင္းပါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ”အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္း ေၾကာင့္ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္”ဟု ဤသို႔ မေဟာတန္ရာဟု ေျပာဆိုၾကကုန္၏။
အသွ်င္ယမကသည္ ဤသို႔ပင္ ထိုရဟန္းမ်ားက ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း ”အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာအျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏”ဟု ထိုအတိုင္းသာထိုယုတ္မာ ေသာ အယူကို အခိုင္အမာအားျဖင့္ အမွားသံုးသပ္ေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း၍ ေျပာဆို၏။
ယင္းအေၾကာင္း ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္ယမကကို ထိုသို႔ ယုတ္မာေသာ အယူမွကင္းလြတ္ေစရန္ မစြမ္းႏိုင္ ကုန္။ ထိုအခါ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ေနရာမွ ထ၍ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိ ပုၾတာအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ကုန္၏-”ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာယမကမည္ေသာ ရဟန္းအား အာသေဝါ ကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏ဟု ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူသည္ ျဖစ္ေပၚ၏။
ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ သနားသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ယမကရဟန္းထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္ပါေလာ့”ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းျဖင့္လက္ခံေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ညခ်မ္းအခါ တစ္ပါး တည္း ကိန္းေအာင္းရာမွထ၍ အသွ်င္ယမကထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္ယမကႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာႏႈတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုၿပီး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကာ အသွ်င္ယမကအား ဤစကားကို ေျပာဆိုေမးျမန္း၏-
”ငါ့သွ်င္ယမက သင့္အား အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားအား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏”ဟု ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူျဖစ္ေပၚသည္ဆိုသည္မွာ မွန္သေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္ မွန္ပါ၏၊ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာရဟန္းသည္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး ျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ဤသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာ ဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိပါ၏ဟု ဆို၏။
ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ၊ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါငါ့သွ်င္။ ေဝဒနာသည္။ သညာသည္။ သခၤါရတို႔သည္။ ဝိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ၊ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထို႔ေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ ႐ုပ္အားလံုးကို ” ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ ကိုယ္ ‘အတၱ’မဟုတ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ ေဝဒနာအားလံုးကို။ သညာအားလံုးကို။ သခၤါရအားလံုးတို႔ကို။ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာအၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္အားလံုးကို ” ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ငါ၏ ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ ဤသို႔ ႐ႈေသာအၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ေဝဒနာ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရတို႔ ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ဝိညာဏ္၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ၿငီးေငြ႕ေသာ္ စဲြမက္မႈကင္း၏၊ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ကိေလသာမွ ”လြတ္ေျမာက္ေသာ္လြတ္ေျမာက္ၿပီ ”ဟု အသိဉာဏ္ ျဖစ္၏၊ ”ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ”ဟု သိ၏။
ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္ကို ”သတၱဝါ”ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါငါ့သွ်င္။ ေဝဒနာကို ”သတၱဝါ”ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို”သတၱဝါ”ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္၌ ”သတၱဝါ”ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ႐ုပ္မွ တျခား၌ ‘သတၱဝါ’ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ေဝဒနာ၌ ။ ေဝဒနာမွ တျခား၌ ။ သညာ၌ ။ သညာမွ တျခား၌ ။ သခၤါရတို႔၌ ။ သခၤါရတို႔မွ တျခား၌ ။ ဝိညာဏ္၌ ”သတၱဝါ”ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ဝိညာဏ္မွ တျခား၌ ”သတၱဝါ”ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္ကို။ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ”သတၱဝါ”ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကိုအဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ဤသတၱဝါသည္ ႐ုပ္မရွိ၊ ေဝဒနာမရွိ၊ သညာမရွိ၊ သခၤါရမရွိ၊ ဝိညာဏ္မရွိဟု႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။
ငါ့သွ်င္ယမက သင္သည္ ဤမ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ပင္ အမွန္အားျဖင့္ အဟုတ္အားျဖင့္ သတၱဝါဟု မရအပ္ပါဘဲလ်က္ ”အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာတရား ကို ငါ သိ၏”ဟု ေျပာျခင္းသည္ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ တရားမနာရမီ ေရွးအခါက မသိသည္ျဖစ္၍ ငါ့အား ထိုယုတ္မာေသာ အယူသည္ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ အသွ်င္သာရိပုၾတာ၏ ဤတရားေဒသနာကို ၾကားနာရေသာေၾကာင့္ ထိုယုတ္မာေသာအယူသည္ ေပ်ာက္ပါၿပီ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ တရားကိုလည္း ထိုးထြင္း၍ သိပါၿပီဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ငါ့သွ်င္ယမက ”အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း”ဟု သင့္ကို အကယ္၍ ေမးၾကလွ်င္ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ သင္သည္အဘယ္သို႔ ေျဖမည္နည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္ ငါ့ကို ”ငါ့သွ်င္ယမက အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာရဟႏၲာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း”ဟု အကယ္၍ ေမးၾက လွ်င္ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ ငါသည္ ဤသို႔ ေျဖပါအံ့- ငါ့သွ်င္တို႔ ႐ုပ္သည္ မျမဲ၊ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္သည္ ခ်ဳပ္၏၊ ေပ်ာက္၏။ ေဝဒနာသည္။ သညာသည္။ သခၤါရတို႔သည္။ ဝိညာဏ္သည္ မျမဲ၊ မျမဲေသာ ဝိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္သည္ခ်ဳပ္၏၊ ေပ်ာက္၏။ ငါ့သွ်င္ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ ငါသည္ ဤသို႔ ေျဖပါအံ့ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ငါ့သွ်င္ယမက ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုသို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤအနက္သေဘာကိုပင္ အတိုင္းထက္လြန္ေသာ ဉာဏ္အလို႔ငွါ သင့္အား ဥပမာ ျပဳဦးမည္။ ငါ့သွ်င္ယမကဥပမာေသာ္ကား သူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ႂကြယ္ဝ၏၊ ဥစၥာမ်ား၏၊ စည္းစိမ္မ်ား၏၊ (အတြင္း အပ) အေစာင့္အေရွာက္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။ ထိုသူအား အက်ဳိးမဲ့ကိုလိုလားေသာ စီးပြါးမဲ့ကို လိုလားေသာ ေဘးမကင္းမႈကို လိုလားေသာ သတ္လိုေသာေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပၚရာ၏။ ထိုသူ အား ” ဤသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ ့သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ႂကြယ္ဝ၏၊ ဥစၥာမ်ား၏၊ စည္းစိမ္ မ်ား၏၊ (အတြင္းအပ) အေစာင့္အေရွာက္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။ ဤသူကို ႏိုင္ထက္စီးနင္းသတ္ရန္ မလြယ္ ကူလွ၊ ငါသည္အတြင္းသို႔ ဝင္၍ သတ္ရမူ ေကာင္းေလစြ”ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ထိုသူသည္ ထိုသူႂကြယ္သို႔လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသို႔လည္းေကာင္း ခ်ဥ္းကပ္၍ ”အသွ်င္ အသွ်င့္ကို ခစားလုပ္ေကြၽးပါရေစ”ဟု ေျပာဆိုရာ၏။
ထိုသူကို ထိုသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ခစားလုပ္ေကြၽး ေစရာ၏၊ ထိုသူသည္ ေရွးဦးစြာ ထလ်က္ ေနာက္မွ အိပ္လ်က္ အဘယ္ကို ျပဳရမည္နည္းဟု နာခံလ်က္စိတ္တိုင္းက် ျပဳမူလ်က္ ခ်စ္ဖြယ္ရာကို ေျပာလ်က္ ခစားလုပ္ေကြၽးရာ၏၊ ထိုသူ႕ကို ထိုသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း အေဆြခင္ပြန္းအျဖစ္အားျဖင့္လည္း ယံုၾကည္ရာ၏၊ စိတ္ေကာင္း ရွိသူအျဖစ္အားျဖင့္လည္း ယံုၾကည္ရာ၏၊ ထိုသူ၌လည္း အကြၽမ္းဝင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရာ၏။
ငါ့သွ်င္ ထို ေယာက်္ားသည္ ” ဤသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ငါႏွင့္အကြၽမ္းဝင္ၿပီ”ဟု ဤသို႔ အထင္ျဖစ္ေသာ အခါ ထိုသူႂကြယ္ သို႔မဟုတ္ သူႂကြယ္သား ဆိတ္ကြယ္ရာေရာက္ေနသည္ကို သိလွ်င္ ထက္လွစြာေသာ ဓားျဖင့္ သတ္ရာ၏။
ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ထိုေယာက်္ားသည္ ဤသူႂကြယ္သို႔လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသို႔လည္းေကာင္း ခ်ဥ္းကပ္၍ ”အသွ်င္ အသွ်င့္ကို ခစားပါရေစ”ဟု ဤသို႔ ေျပာေသာအခါ၌လည္း ထိုသူသည္ သူသတ္သမားပင္ ျဖစ္၏၊ သူသတ္သမား ျဖစ္လ်က္လည္း ”ငါ့ကို သတ္မည့္သူ”ဟု မသိသည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ ေရွးဦးစြာ ထလ်က္ ေနာက္မွ အိပ္လ်က္ အဘယ္ကို ျပဳရမည္နည္းဟု နာခံလ်က္ စိတ္တိုင္းက် ျပဳမူလ်က္ ခ်စ္ဖြယ္ရာကို ေျပာလ်က္ ခစားေသာ အခါ၌လည္း ထိုသူသည္ သူသတ္သမားပင္ ျဖစ္၏၊ သူသတ္သမား ျဖစ္လ်က္လည္း ”ငါ့ကို သတ္မည့္သူ”ဟု မသိသည္မဟုတ္ပါေလာ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာသို႔ ေရာက္ေနသည္ကို သိလွ်င္ ထက္လွေသာ ဓားျဖင့္ သတ္ေသာ အခါ၌လည္း ထိုသူသည္ သူသတ္သမားပင္ ျဖစ္၏၊ သူသတ္သမား ျဖစ္လ်က္လည္း ”ငါ့ကို သတ္မည့္သူ”ဟုမသိသည္ မဟုတ္ပါေလာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္ဟုတ္ပါ၏၊ ငါ့သွ်င္ ဤအတူပင္အၾကားအျမင္မရွိေသာ, အရိယာတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ, အရိယာတရား၌ မလိမၼာေသာ, အရိယာတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မလိမၼာေသာ,သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ႐ုပ္ကို အတၱဟူ၍ ႐ႈ၏။ ႐ုပ္ရွိေသာအတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို အတၱဟူ၍ ႐ႈ၏။ ဝိညာဏ္ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ဝိညာဏ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဝိညာဏ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။
ထိုသူသည္ မျမဲေသာ ႐ုပ္ကို ”မျမဲေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာ ေဝဒနာကို”မျမဲေသာ ေဝဒနာ”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာ သညာကို ”မျမဲေသာ သညာ”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာ သခၤါရတို႔ကို ”မျမဲေသာ သခၤါရတို႔”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာဝိညာဏ္ကို ”မျမဲေသာ ဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။
ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္ကို ”ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကို”ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာ”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ဆင္းရဲေသာ သညာကို။ ဆင္းရဲေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္ကို ”ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။
ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္ကို ”ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကို။ ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ သညာကို။ ကိုယ္ ‘အတၱ’မဟုတ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ကိုယ္’အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို ”ကိုယ္’အတၱ’ မဟုတ္ေသာဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ မသိ။
ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္ကို ”ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ျပဳျပင္အပ္ေသာေဝဒနာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သညာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို”ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။
သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ”သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သညာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို ”သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။
ထိုသူသည္ ႐ုပ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ ‘အတၱ’ဟု ကပ္ေရာက္၏၊ စဲြယူ၏၊ ေဆာက္တည္၏၊ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ ‘အတၱ’ဟု ကပ္ေရာက္၏၊ စဲြယူ၏၊ ေဆာက္တည္၏၊ ကပ္ေရာက္စဲြယူအပ္ကုန္ေသာ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏။
ငါ့သွ်င္ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတို႔ကို ဖူးျမင္ဖူးေသာ အရိယာတရား၌ လိမၼာေသာ အရိယာတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ။ပ။ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္ကို အတၱဟူ၍ မ႐ႈ။ ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္းမ႐ႈ။ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို အတၱဟူ၍ မ႐ႈ။ ဝိညာဏ္ရွိေသာအတၱဟုလည္း ေကာင္း၊ အတၱ၌ ဝိညာဏ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဝိညာဏ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း မ႐ႈ။
ထိုအရိယာတပည့္သည္ မျမဲေသာ ႐ုပ္ကို ”မျမဲေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ မျမဲေသာေဝဒနာကို။ မျမဲေသာ သညာကို။ မျမဲေသာ သခၤါရတို႔ကို။ မျမဲေသာ ဝိညာဏ္ကို ”မျမဲေသာဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။
ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္ကို ”ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကို။ ဆင္းရဲေသာ သညာကို။ ဆင္းရဲေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္ကို ”ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။
ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္ကို ”ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကို။ ကိုယ္ ‘အတၱ’ မဟုတ္ေသာ သညာကို။ ကိုယ္ ‘အတၱ’မဟုတ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ကိုယ္’အတၱ’ မဟုတ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို ”ကိုယ္’အတၱ’ မဟုတ္ေသာဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ သိ၏။
ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္ကို ”ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ ျပဳျပင္အပ္ေသာေဝဒနာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သညာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို”ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။
သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ”သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သညာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို”သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သခၤါရတို႔ ”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို”သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။
ထိုသူသည္ ႐ုပ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ ‘အတၱ’ဟု မကပ္ေရာက္၊ မစဲြယူ၊ မေဆာက္တည္၊ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ ‘အတၱ’ဟု မကပ္ေရာက္၊ မစဲြယူ၊ မေဆာက္တည္၊ မကပ္ေရာက္ မစဲြယူအပ္ကုန္ေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးျဖစ္ျခင္းငွါခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ အၾကင္အသွ်င္တို႔အား အသွ်င္ကဲ့သို႔သေဘာရွိကုန္ေသာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ကုန္ေသာ အက်ဳိးလိုလားကုန္ေသာ ဆံုးမတတ္ကုန္ေသာ ကံျမစ္တတ္ကုန္ေသာ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ ရွိကုန္၏၊ ထိုအသွ်င္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ အကြၽႏု္ပ္အား ဤအတိုင္းပင္ ျဖစ္ပါ့၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာ၏ ဤတရားေဒသနာကို ၾကားနာရေသာေၾကာင့္ အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုကို မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတို႔မွ လြတ္ပါၿပီဟု (ေလွ်ာက္၏)။
တတိယသုတ္။